De hele dag door klonk er vandaag getoeter voor mijn deur, en het geluid van piepende remmen. Het is elk jaar weer even wennen. Hier klonk het geluid van een mooie weekenddag. Het was de eerste van 2008. Ingeblikt en geïrriteerd zocht men een weg richting kust.
Rood is rood en bij groen mag je doorrijden, dat snappen de meeste autobezitters nog net. Dus wat doe je als je in zo’n ding zit bij groen licht? Precies, dan trek je op. Oók als het baanvak tegenover de kruising allang vol staat met andere blikrijders. In dat geval is er meestal nog wel plaats óp de kruising. En als die kruising ook al vol staat, omdat het jou kruisende verkeer daar al een plekje heeft gevonden? Dan trek je ook op – groen is groen – en dan probeer je je daar toeterend door heen te worstelen.
En als je daarmee de derde verkeersstroom die inmiddels op gang is gekomen ook de doorgang belemmert? Tja. Dat zal dan wel de schuld zijn van verkeerd afgestelde verkeerslichten, van ambtenaren, van Wouter Bos, van buitenlanders, binnenschippers, milieuridders, de NS, of van de oliemaatschappijen, de OPEC, van Joran van der Sloot dan wel Peter R. de Vries, Al Gore of anders Schiphol.
Gelukkig is er in dit soort situaties altijd wel iemand die met stoïcijnse harses de fietsoversteekplaats ook even blokkeert, zodat tweewielers in elk geval evenmin verder kunnen. Want laten we wel voorkomen dat die niet de voordelen van fietsen op een mooie dag gaat zitten uitstralen – gewoon even klem zetten, dus.
Ik heb geen rijbewijs. Het lijkt me serieus handig om er een te hebben, al zal ik er niet heel veel gebruik van maken. Je schijnt ze gratis bij een krat bier te kunnen krijgen. Ik heb alleen nog niet ontdekt van welk merk.
