Eind van de middag opgevangen in uurtje voor de deur van een café in de Damstraat:
Man die hond uitlaat moppert in voorbijgaan lichtvoetig over het weer. Het regent. Beestje schudt zich uit. Met een blik op het beestje: ,,Tja, ik moet dit toch doen.'' Kroegbaas kijkt meewarig naar man en hondje en oppert : ,,Je had misschien ook beter een zeehond kunnen kopen''.
Vaste klant praat over kunst, het weer, de politiek en de prijs van het bier. Vol passie en vast in zijn betoog. De blik van omstanders is ondertussen gericht op zijn zijn broek, die een welhaast ondefinieerbare maar opvallende kleur groen heeft: niet licht, niet donker, neigend naar vaal, zonder slecht gewassen te zijn. Een ongemakkelijke kleur groen, zogezegd. Vaste klant onderbreekt zijn betoog, kijkt naar zijn broek en zegt: ,,Mijn vriendin wil graag dat ik er nog zo één koop, in dezelfde kleur blauw.''
Ondertussen leefden we mee met iemand met pijn in zijn pas recht gezette vinger, zagen we een ons bekende reclameman onder een legergroenmutsje weggekropen op z'n scooter voorbij razen, en maakten we plannen over een laat Engels ontbijt met worstjes, scrambled eggs en witte bonen met tomatensaus klaargemaakt onder het 'ei' van een bekende Haarlemse kinderboekenschrijver die niet onverdienstelijk eten kan bereiden.
Wij dronken daar een biertje bij en vonden alles heerlijk niets belangrijk en heerlijk dat het allemaal heel even niet belangrijk was.
PS: Raarlems Dagklad zat ergens anders en herkauwde nieuws dat drie maanden geleden al op alle Haarlemse internetfora stond. Want tja: dit hé.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten