 |
| Rikkie en Slingertje. Copyright RS |
Oog in oog stond ik gistermiddag met de beroemde Haarlemse
poppenkastpoppen Rikkie en Slingertje. Ter gelegenheid van een kleine
tentoonstelling staan ze momenteel in een vitrinekast in de Stadsbibliotheek.
De opening van die tentoonstelling werd opgeluisterd met een heuse poppenkastvoorstelling door gelegenheidsspelers Michaëla Bijlsma en Joost Mulder. Dat was reden te meer om even te gaan kijken. Poppenkast wordt er nog altijd volop gemaakt in deze stad - vorige week nog met de verkiezing van de nieuwe stadsdichter - maar hoe vaak gebeurt dat nou nog met poppen?!
Het was er best druk, vooral met 'kinderen van vroeger': vijftigers, zestigers en nog ouder, die gezeten op kleine krukjes de poppen hoorden spreken. In hun midden bevond zich Edith Baartmans-Otten, weduwe van de geestelijk vader van Rikkie en Slingertje. Ze genoot, en dat was een genot om te zien.
Ik zelf moet terug naar mijn allerprilste jeugdherinneringen om bij Rikkie en zijn aapje te komen. Ik was nog geen vijf toen de tv-serie stopte. En hoewel ik me flarden voor de geest kan halen van een bezoek aan poppentheater Merlijn, weet ik eigenlijk niet of dat geheugen of verbeelding is.
Het doet er niet veel toe. Als ik de gordijntjes van mijn herinneringen open schuif, komt er volstrekt onschuldig kinderlijk plezier tevoorschijn. En daar ging het gistermiddag om.
De opening van die tentoonstelling werd opgeluisterd met een heuse poppenkastvoorstelling door gelegenheidsspelers Michaëla Bijlsma en Joost Mulder. Dat was reden te meer om even te gaan kijken. Poppenkast wordt er nog altijd volop gemaakt in deze stad - vorige week nog met de verkiezing van de nieuwe stadsdichter - maar hoe vaak gebeurt dat nou nog met poppen?!
Het was er best druk, vooral met 'kinderen van vroeger': vijftigers, zestigers en nog ouder, die gezeten op kleine krukjes de poppen hoorden spreken. In hun midden bevond zich Edith Baartmans-Otten, weduwe van de geestelijk vader van Rikkie en Slingertje. Ze genoot, en dat was een genot om te zien.
Ik zelf moet terug naar mijn allerprilste jeugdherinneringen om bij Rikkie en zijn aapje te komen. Ik was nog geen vijf toen de tv-serie stopte. En hoewel ik me flarden voor de geest kan halen van een bezoek aan poppentheater Merlijn, weet ik eigenlijk niet of dat geheugen of verbeelding is.
Het doet er niet veel toe. Als ik de gordijntjes van mijn herinneringen open schuif, komt er volstrekt onschuldig kinderlijk plezier tevoorschijn. En daar ging het gistermiddag om.
(ook verschenen in de rubriek '60 seconden' in HD van 22 oktober)
 |
| Edith Baartmans voor de poppenkast. Copyright RS |
PS: Toen ik later die middag op de redactie van Haarlems Dagblad was, móest ik de kelder in om de krant op te zoeken met die foto die me zo helder voor ogen staat. Een indrukwekkend beeld, op de voorpagina. Datum: 10 september 1993:
2 opmerkingen:
Wat een prachtig verhaal Richard en wat een foto er onder.... Die kende ik niet, en het ontnam mij even mijn adem, zo mooi...
Doet mij allemaal denken aan eerste interview dat ik voor schoolkrant 'Gollem' maakte met (toen) Haarlemse poppenspeler Jan Nelissen, die al op hoge leeftijd was. Ik was toen ook erg onder de indruk van, naast het kinderlijk plezier, de enorme hoeveelheid kennis over van alles die hij erin stopte. Zo beschouwd bleek poppenspel ook nog zeer educatief verantwoord.
Een reactie posten