Bezorgdheid

Het miezert smerig als ik 's avonds laat bij mijn moeder de deur uit stap op weg naar huis. ,,Wil je een handdoek om je zadel droog te maken?, vraagt ze bezorgd.'' ,,Nee hoor mam, het lukt wel zo'', zeg ik. ,,Doe je voorzichtig?'' ,,Ja, mam.''
Ik zwaai nog een keer, en zie mijn moeder staan. Sinds mijn vader iets meer dan een jaar geleden overleed, is ze eenzaam. Ze slaapt daardoor ook slecht.
Bezorgdheid overvalt mij ook als ik haar zo zie staan. Ik hoop dat ze vannacht een keertje beter slaapt. Dan fiets ik de straat uit.
Thuisgekomen zie ik op tv beelden van schreeuwende hooligans die hun onvrede over de komst van een asielzoekerscentrum in de meest grove bewoordingen uitbraken. Een mevrouw met een andere mening over de nieuwkomers wordt uitgejouwd. ,,Daar moet een piemel in'', wordt er gezongen. Gevluchte moslims zouden geen boodschap hebben aan onze fraaie normen, waarden en omgangsvormen, is vrij vertaald het bezwaar.
Een verslaggever hoor ik in zijn tv-commentaar zeggen dat de schreeuwende bezwaarmakers 'bezorgde burgers' zijn. Het is niet voor het eerst dat ik die aanduiding hoor.
Bezorgdheid dus, dat is het. Misschien heb ik dat woord eerder wel gewoon verkeerd gebruikt.

Eerder geplaatst als 60 seconden in HD van 23 oktober.