Briefje

Tussen het nieuws van alledag, met groot en klein leed, ambitieuze toekomstplannen en inmiddels gestrande voormalige vergezichten, valt er op de redactie van deze krant heel soms gewoon een klein, lief briefje in de brievenbus. Een handgeschreven briefje dit keer.
Voor zover het feit dat het briefje handgeschreven is al niet verraadt dat het om een oudere lezer gaat, doet het handschrift dat wel. De hoofdletter E wordt niet meer gemaakt met fraaie krul in de top. En de onderkast 't' zie je nog zelden beginnen óp schrijfregel, dan schuin naar boven gaan, vervolgens loodrecht naar beneden om dan met een speels zwaaitje naar links te beginnen aan het streepje.
De interpunctie lijkt gevoelsmatig gekozen, maar dat maakt de boodschap des te meer 'recht uit het hart'.
Het briefje is gedateerd '24 febr.' en ondertekend met: 'Mevr. E. de Boode'. Uit Schalkwijk.
'Beste Redactie. 's Morgens half 9 ga ik de hond uitlaten, vind ik een tasje wil ik weggooien zit er een schildpadje in. Meegenomen in m'n jaszak. En thuis bleek, hij leefde, leuk toch? In een bakje gedaan. Woensdags volgende dag dierenambulance gebeld. En in deze tijd van vluchten en veel verdriet komt de dierenambulance mijn schildpadje ophalen. Daar word ik heel warm van. Zulke dingen gebeuren ook.'

 Eerder geplaatst als 60 seconden in HD van 2 maart.