Ik ga niet overdrijven,
er zat nauwelijks een seconde
tussen het gooien van de roos
en t moment dat die bloem de deksel
van je nieuwe onderkomen trof.
Het was geen film,
en er was ook geen slow motion.
Toch was me de diepte,
en vooral die afstand tussen mij
en jou in die kist daar ver beneden
tusen sneeuw en winterkou
onmetelijk groot,
peilloos
Pijnlijk peilloos.
Voor iemand die zo lichtvoetig was,
vond ik het nogal diep.
Het is een prachtig plekje trouwens,
waar je ligt.
Maar verdomme jongen,
vanuit daar zie je dat toch niet?
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten