Zondag 17 juni

Zondagmiddag, op weg naar vader. Het is er de dag voor, Vaderdag en Holland speelt tegen de Portugezen. Langs de Zomervaart dus, op weg naar Schalkwijk. Onderweg weggelokt door een onweerstaanbaar reuzenrad, met gratis uitzicht op het slachthuis, de kerk en het stadhuis - de wind volop in de haren.

Zomervaart

Kruistochtstraat

Voor het reuzenrad, Hannie Schaftstraat

ICT-centrum en voormalige slachthuis, in de verte de Grote Kerk.

In het reuzenrad

Uitzicht op de Grote Kerk

In Schalkwijk juichten mijn vader en ik die avond de Oranjemannen toe. Het mocht niet baten. 

Aan ons lag dat dus niet.

Trappetje

Kleine boompjes, maagdelijk groen gras, een nieuw ’fruiteiland’ en een volledig opgeknapt Monumenteneiland. Het nieuwe Reinaldapark begint nu toch echt vorm te krijgen.

Het zal wennen zijn, ook als het straks af is. Het Reinaldapark, in de jaren zeventig aangelegd om de voormalige vuilnisstortplaats af te dekken, onderscheidde zich van alle andere Haarlemse parken door zijn enigszins ongepolijste inrichting. Het was een beetje een wild park. Eerder bos dan tuin, zeg maar.

Het park moest op de schop, omdat het oude afval nadrukkelijk aan de oppervlakte kwam. Het wordt nu flink opgehoogd, met als gevolg dat alle oude bomen en struiken vervangen moeten worden door nieuwe. Gevolg is vermoedelijk ook dat het 33 ton wegend zwaar kunstwerk van Sjoerd Buisman onbedoeld is verdwenen onder een metershoge nieuwe zandlaag, maar dat is een ander verhaal.

Met nieuwe, jonge boompjes creëer je niet een, twee, drie een nieuwe wildernis. Ik dacht dat dat wel geprobeerd zou gaan worden, maar ben daar inmiddels aan gaan twijfelen. Ik zag de opgeknapte wallenkant langs het water in het noordelijke gedeelte van het park. De knus uitgevoerde houten beschotting blijkt voorzien van eendentrappetjes, bedoeld om eenden en hun kroost een handje te helpen bij het in en uit het water gaan. Meerkoeten mogen er ook gebruik van maken. Nee, daar is niets ’wilds’ aan.

(Ook gepubliceerd als '60 Seconden' in HD van 4 juni)