dinsdag 30 maart 2010

Goed begin

Ik geloof dat ik de goede week wel goed begonnen ben. Om te beginnen heb ik op mijn vrije dag ook ‘ns echt vrij genomen. Nou ja, op één tip naar de redactie en het één keer checken van mijn werkmail na.
De dag na de blije intocht van Jezus in Jeruzalem, heb ik de bloemetjes buiten gezet. Letterlijk. Ben naar tuincentrum Het Oosten aan de Schipholweg gefietst en daar een en ander gekocht om mijn balkon Paasbest te maken. En dan te bedenken dat tot vorige week dinsdag op datzelfde balkon nog steeds een kerstboom stond(!) Op mijn balkon gaan de christelijke feestdagen om een of andere reden vrijwel naadloos in elkaar over.

Het was nog wel even een toer om dit...











..per fiets naar huis te vervoeren, maar het resultaat mag ik toch best een begin tot Paasvrolijkheid noemen.

En hoewel het vandaag, en naar het zich laat aanzien de rest van deze week nog net even te koud is ook zelf op dat balkon te gaan zitten, heb ik mezelf bij Ikea ook maar alvast getrakteerd op een nieuw kussen voor de tuin balkonstoel.

En omdat ik mijn vrije dag toch in het teken van het niet-werken had gesteld, en het, zoals gezegd, op het balkon toch te koud was, heb ik vandaag achter mijn computer een beginnetje gebouwd van een vakantieplan voor in mei. Er zijn vervelender Paaspuzzels. Zoals het er nu uitziet worden het tien dagen in Spanje op drie verschillende plekken: Madrid, Corduba, Sevilla.

Als slot van de dag had ik mijn ouders uitgenodigd voor koffie bij mij thuis. Zo vaak komen ze hier niet, en dat ligt niet aan hen maar aan mij. Raar eigenlijk, want er ontspon zich een buitengewoon mooi gesprek, zoals we ze eigenlijk vaker zouden moeten hebben. Wij zien ons weer aan het einde van deze week, op Eerste Paasdag, dus wie weet.

Eerst maar eens zien wat de rest van deze Goede Week brengt.

dinsdag 23 maart 2010

Nou moe?!

Hmmm, heb dus inderdaad slaapapneu..
Ik kreeg vandaag de uitslag van in totaal vier onderzoeken die ik sinds november heb gehad vanwege het feit dat ik al een tijd voortdurend moe ben.
Het probleem blijkt te zitten in een te lang gehemelte en daardoor weinig ruimte achterin mijn keel. Die slaat daardoor 's nacht regelmatig dicht, waardoor ik geen lucht meer krijg en vervolgens bewust dan wel onbewust 'wakker' word.
Er zijn nu twee opties: de rest van mijn leven met een speciaal masker slapen.. Of een operatie, waarbij ze een deel van mijn gehemelte wegsnijden. Au, dat laatste lijkt me pijnlijk. Herstel: de arts heeft me verzekerd dat dat zeer pijnlijk is. Of het ook zou helpen kon hij me met iets minder zekerheid bevestigen. Maar ik denk dat dat 'm wel wordt.
Nou ja, dichter bij een ervaring als diepzeeduiker/ruimtevaarder ben ik niet geweest tot nu toe :-)

Ondertussen meldt het Fonds Psychische Gezondheid dat 'ook de lente voor velen zorgt voor depressie'. En voor lentemoeheid. De lente begon afgelopen zondag, toch? Welnu: totaal geen last van gehad! Gisteren en vandaag trouwens ook niet. Zo'n Fonds toch... Moe van de lente...

woensdag 17 maart 2010

Kippenvel..

Dan kom je thuis, na een mooi en goed gesprek met een collega. Een gesprek waarin je soms liefdevol ruzie maakte, maar waar je beiden veel aan had. En eerder die dag had je al iets gehoord wat lucht gaf aan iets dat  je afgelopen weekend nog behoorlijk benauwde. Dus de vrolijkheid zat er al een beetje in. En je wilde eigenlijk de foto plaatsen, die je vanmiddag tussen neus en lippen maakte van paarse krokussen bij de Amsterdamse Poort, toen je op weg was voor een foto van de Drijfriemenfabriek, locatie van komend vertier deze zomer...
En dan kijk je voor het slapengaan, net na een lief laatste smsje van de dag aan iemand die je nou eenmaal heel bijzonder is, naar Teletekst...

En dan krijg je het opeens heel, heel... heel erg verschrikkelijk koud...

Sleep with the angels, Milly...


zaterdag 13 maart 2010

Afscheid

Van Mierlo weg, Eurlings weg, Bos weg, Cohen weg uit Amsterdam. Wat een afscheiden allemaal. En dan was er in Haarlem deze week ook nog 'afscheidsraad'. Na acht jaar is ze nu weg, Marjan Zoon, mislukt politica van de PvdA. Ik heb haar persoonlijk altijd best aardig gevonden, maar ze was nou eenmaal een dramatisch slecht raadslid. Daar doe je niks aan. Behalve dat zelf ook zien en geen raadslid worden. Maar zij bleef ambitieus. Met als gevolg dat ze na het vertrek van Stan Kaatee alsnog het fractievoorzitterschap mocht overnemen en vervolgens zo'n beetje alle gezag die de PvdA  als grootste in de raad behoort uit te stralen te grabbel gooide.
Dat is best jammer. Maar als toeschouwer heel vaak heel vermakelijk.
Tot op het laatst toe. Tot mijn grote eer en genoegen kotste ze al haar persoonlijke frustratie over de lokale pers er tijdens haar afscheidspeech uit.
Het ga je goed, Marjan. We gaan binnenkort samen een biertje doen!



(ook hier te beluisteren in betere kwaliteit, vanaf ongeveer 1 uur, 46 min. en 30 sec.)

maandag 8 maart 2010

Over wethouderskandidaten, wisenten, mensenjongen en een kikker

Verkiezingen voorbij, de kiezer heeft gesproken. Of de kiezer altijd wist wat-ie zei, dat kun je je afvragen, maar ook dát is democratie.
Inmiddels tekenen zich de eerste contouren af van de nieuwe coalitie. Worden het inderdaad de twee winnaars D66 (Kiezers bedank!' - sic) en GroenLinks ('Winst 3 zetels - van 4 naar 7 Kiezers bedankt!') - gefeliciteerd, ook via deze weg - met een verliezende PvdA ('Kiezers bedankt!')? Aangevuld met de eveneens verliezende VVD ('Haarlem! Bedankt!'), voor het breedst mogelijke draagvlak?
Vooralsnog is het volstrekt onduidelijk wie in welke samenstelling de wethouders worden. Tot zover de openheid. We gaan het wel zien.
D66 zat ondertussen afgelopen weekeinde bij elkaar op een uitje in Bergen, dus ik kon de duinen in, voor het eerst dit jaar.

Ik koos voor het Kraansvlak, ingang Duinlust. Het was weliswaar winters koud, maar tegelijkertijd ook lentefris. Heerlijk dus. Zou ik nu eindelijk ook eens een glimp opvangen van die Europese bizons, die wisenten, die hier achter hekken met schrikdraad zijn uitgezet? Hmmm, niet dus. Wisenten zijn net wethouderskandidaten. Die laten zich liever niet zien.
Wel goed zichtbaar, buiten de afgezette gebieden, dus geen idee van wie afkomstig (Hooglanders? Die zitten hier toch juist weer niet?) waren opvallend veel, reusachtige, hopen stront... Formaat Dekamarkttas, zou iemand een poepzakje overwegen.

Ook erg aanwezig: kleine groepjes rondgrazende mensen in kleurrijke wintervacht en veelal met luid schreeuwende jonkies om zich heen. Zijn het er niet wat veel zo langzamerhand, dacht ik nog. Moeten die niet worden afgeschoten voor het natuurlijk evenwicht? Ik zag zowaar ook een drachtig wijfje. "Het houdt niet op..."

Maar veruit de leukste ontmoeting was met dit kleine wezentje, midden op het voetpad. Ik ben gek op kikkers en padden. Deze liet zich wel heel vroeg in het jaar al zien. Ik heb maar even gewacht tot hij met zijn eigenwijze lange achterpoten de veilige overkant had bereikt. Opdat hij niet werd platgestampt door een rondstuiterend mensenjong met rubberen hoeven.







maandag 1 maart 2010

Uitgelaten

Even een dagje vrij in alle verkiezingsgewoel, dat ook mijn tijd langzamerhand volledig opslokt. Al was het wel leuk gisteren, het leiden van het verkiezingsdebat in een bomvolle kleine zaal van het Patronaat. Je bent zelf altijd kritischer en niet alles liep zoals ik had gewild, maar ik geloof dat de algehele stemming na afloop tevredenheid was over het geboden vermaak. Er zijn welgeteld drie mensen vroegtijdig vertrokken, wist iemand die bij de deur had gestaan me te vertellen.
Zo'n valeriaantje van het Kruidvat is trouwens een waarlijk wondermiddeltje. Met de zenuwen viel het, eenmaal op dat podium, meer dan mee.

Maar vandaag dus even niks. Even geen gegraaf in dertien verkiezingsprogramma's, even geen laatste updates over wat Wilders zegt over Forza!, de merkwaardige wereldbeelden (aanklikken verdient echt aanbeveling) van de nummer 2, Petra Büsgen-Faile op die lijst, de uitverkiezing van het braafste twitteraartje van de Nederlandse gemeenteraadspolitiek en al van dat soort dingen meer.
Het weer zat voor één keer mee, het leek bijkans wel een heel klein beetje lente, en ik heb een heerlijk roteind gewandeld. En voelde me daarbij fijn leeg en licht, en bij tijd en wijl net zo prettig uitgelaten als, nou ja, als deze vogel:

(gezien in het Spaarne, ook aanklikbaar)

Nog een paar uurtjes en dan mag ik andermaal voor een nachtje onderzoek naar het ziekenhuis. Ben benieuwd...