Licht

Een van mijn vaste Haarlemse cafés heeft een nieuw verlichtingssysteem op de wc. Ik geef toe, ik heb geaarzeld over de vraag of ik dat nou op deze plek met u moest delen. Maar aangezien dit toch een life-changing gebeurtenis is voor nogal wat bezoekers van dat etablissement, wil ik het u niet onthouden.
Dat het lichtknopje pal naast de toiletpot aan vervanging toe was, leed geen twijfel. De behuizing van de lichtschakelaar ontbrak. Dat bracht minimaal het gevoel met zich mee dat je elk moment geëlektrocuteerd kon worden. En geloof me, dat is een vervelend gevoel zo vlak voordat je je gulp open ritst.
Op de plek van die schakelaar - nog steeds pal naast de pot dus - zit nu een klein kastje. Zonder knopje. Dat zorgt even voor verwarring totdat je erachter komt dat dat kastje er vanaf nu voor zorgt dat het licht in de wc vanzelf aangaat. Zonder enige aanraking!
Een bewegingssensor voor het licht. In de wc. Gemak dient de mens. Het is ook wel zo hygiënisch, bedacht ik me, al plassende.
En toen ging het licht uit...
De sensor geeft de plassende mens beperkt de tijd. Had ik te lang getreuzeld bij het bewonderen van de nieuwe schakelaar? En nu? Voortaan bewegend plassen om het licht aan te aan te houden?
Ik mis de oude schakelaar.

Eerder geplaatst als 60 seconden in HD van 21 oktober

Monumentaal Schalkwijk

Haarlems jongste stadsdeel is bijna een monument rijker. De oude glasfabriek op de hoek van de Noord-Schalkwijkerweg en de Belgiëlaan gaat die status krijgen, zo werd vorige week duidelijk. Dat lijkt me mooi nieuws. Het aantal rijks- en gemeentelijke monumenten in Schalkwijk is op de vingers van één hand te tellen en het zal ook nog wel even duren voordat je er een tweede hand voor nodig hebt. Molens de Eenhoorn en de Hommel staan logischerwijs op een lijst, net als een vroeg 19e-eeuwse boerderij en het oude stenen grenspaaltje Haarlem-Haarlemmerliede. De flats aan de Engelandlaan lijken me nog niet direct op de nominatie staan.
Als jongetje dat daar net om de hoek is geboren en getogen, volg ik dit nieuws met net wat meer interesse. De glasfabriek uit 1916 - later watermeterfabriek, vervolgens zeepfabriek en van eind jaren '50 tot vorig jaar onderkomen van meubelmakerij Goes - heeft mij altijd tot de verbeelding gesproken. Het gebouw ademt mysterie. Er werd ooit een moord gepleegd! In januari 1920 werd de 26-jarige glasblazer Freek Zwart hier aan het mes geregen in een onvervalste crime passionnel - een die later op een misverstand bleek te berusten trouwens. Het is een monumentaal verhaal op zich.
Maar och, laat dit monument nu toch ook snel een nieuwe mooie invulling krijgen.

Eerder geplaatst als 60 seconden in HD van 13 oktober