In Het Parool van vandaag, zoals elke maandag, is het laatste woord aan Asis Aynan - Haarlemmer. Ik lees de columns van Asis graag. Ze zijn helder geschreven en bevatten doorgaans, hoewel aan de lange kant, geen woord te veel.
Hij is daarmee een gunstige uitzondering binnen de columnistenschare van wat ik nog steeds de leukste krant van Nederland vind. Sinds de hoofdredactie van Het Parool nog niet zo lang geleden een paar van mijn favoriete columnisten de deur wees, en diezelfde deur openzette voor een hele lading nieuwe, sla ik hele hoeken van de krant over. Maar dat terzijde.
Alleen wat doet Asis nou? 'Bekrompen Haarlem' luidt de kop boven zijn stukje van vandaag. Zo'n kop doet pijn in een Amsterdamse krant, al is het Het Parool. Rot op, is mijn eerste reactie, denkend aan al die welgestelde Amsterdammers die hier een beetje de huizenprijzen komen opschroeven en ondertussen niets maar dan ook niets aan het culturele of maatschappelijke klimaat wensen toe te voegen.
Maar Asis is Haarlemmer. Of was, in elk geval. Als ik het wel heb, heeft hij inmiddels wel de wijk genomen naar de hoofdstad, maar ik weet dat hij hier is opgegroeid en dat zijn hart hier op zijn minst nog een beetje ligt. Hij was immers stiekem best trots dat boekhandel
Atheneum aan de Gedempte Oude Gracht hem vorig jaar wilde laten voorlezen uit zijn toen net verschenen bundel
Veldslagen.
Een Haarlemmer met kritiek op Haarlem, dat mag, al is het een uitgeweken Haarlemmer. Al blijft het een kutkop.
Maar er is meer dan alleen de kop. Asis is de weg kwijt in Haarlem, zo blijkt na lezing van zijn 'laatste woord'. Hij kan het niet meer vinden. Wat niet? Hij kan geen café meer vinden waar hij meer dan één krant kan lezen. Hij heeft het echt al meerdere malen geprobeerd. Arme Asis, Amsterdammer geworden.
Hij had het natuurlijk zijn broer,
Moussa kunnen vragen. Die ontmoet ik wekelijks voor een goed gesprek in
café Koops (in de Damstraat, Asis, tussen Bavo en Spaarne). Die zou hem dus hebben kunnen vertellen dat je daar zes dagen per week zowel een verse Parool, als een verse Volkskrant en Haarlems Dagblad kunt nuttigen. Dat had een hoop dommigheid gescheeld.
En Koops is echt niet het enige café. Had Moussa 'm vast ook kunnen uitleggen. Zo kun je bijvoorbeeld in... Nee, wacht. Ik ga het niet verklappen ook. Asis zoekt het nog maar even zelf uit. Voor mijn part loopt hij linea recta naar het station voor zijn trein naar Amsterdam en koopt daar zijn krantje. Maar hij kan ook nog even verder kijken dan zijn neus lang is, zodat hij er volgende week op terug kan komen. Of hij vraagt het z'n broer.
Wie 'm ondertussen bij zijn zoektocht wil helpen, kan hieronder reageren, of mailen naar: asis@parool.nl
aanklikken om te vergroten
Nou ja een beetje sneeuw dan. Maar toch een aardig gezicht, die Amsterdamse Poort omringd met dansende witte vlokken en het mistige silhouet van de Grote Kerk daarachter.
