Vuurwerk

Maandagnacht, de nacht na Koningsdag, kwart over vijf. Ik zit vanuit diepe slaap ineens rechtop in mijn bed in Haarlem-Oost. Er wordt geschoten! Poetin is binnengevallen!
Langzaam maakt mijn in droom geboren sensatiezucht plaats voor ergernis: welke malloot staat er op dit tijdstip te knallen? Ik kijk vanuit mijn slaapkamerraam op de stadspoort, maar zie in het schijnsel van lantaarns alleen een eenzame, late Koningsdagvierder richting Harmenjansbuurt sjokken.
Aan de andere kant van mijn huis wordt de herkomst van de genadeloos droge klappen me alsnog duidelijk. Siervuurwerk sproeit de zwarte hemel in; de lichtklappen dringen door tot op de muren en plafond van mijn woonkamer. De Amsterdamsebuurt heeft een reputatie op gebied van vuurwerk, maar zelfs op 1 januari is het hier toch rustig om kwart over vijf 's ochtends. Na een dik kwartier is het eindelijk stil, en ga ik - 'Idioten!' moppelend - weer naar bed.
's Ochtends zie ik op Twitter en Facebook dat ik lang niet de enige was die rechtop in bed zat. Ik zie klaagzangen uit Noord, Centrum en zelfs uit de Leidsebuurt. Had ik dat geweten, dan had ik er alsnog een fles op opengetrokken. Met z'n allen wakker, heeft wel wat. Een telefoontje leert dat de politie ondertussen niets is opgevallen. Dat dan weer niet.

Eerder geplaatst als 60 seconden in HD van 29 april.