Andere tijden

Daar stond ik dan, lieve laatste rederijker, afgelopen maandag, op jouw veertiende sterfdag: met m'n oude legerkisten in de zwarte klei te turen naar een gat in de grond met daarin de sporen van ruim tweeduizend jaar oude Haarlemse geschiedenis. Haarlem bestaat niet, zei jij, en dat geeft alle ruimte om de geest te laten dwalen.
Ik zag ploegsporen, getrokken met een zogeheten 'scheurploeg', zo vertelde de archeoloog. Ik proefde dat woord, terwijl ik keek naar de welhaast perfecte ruitvormen in het oude duinzand. In gedachte zag ik de boer met os door het landschap trekken, ver voor Christus, stad en Bavo. Dat waren 'andere tijden', inderdaad.
Gek, maar in mijn besef van tijd zit er niet eens heel veel tussen twee millennia en die veertien jaar die er nu is verstreken sinds jij het loodje legde.
De wand van het gegraven gat liet zien hoe het duin op de oude strandwal naar het westen toe afvlakte tot waar het veen was ontstaan.
Niet ver van dit Delftplein, achter Hermans- en Revestraat, hebben ze een pad naar je vernoemd: Het Lennaert Nijghpad. Precies boven op die strandwal meandert dat pad door het groen van een niet onaardig parkje richting kerktoren en kroeg. Het is Beerenburgerweer, dus kom we gaan.

Eerder geplaatst als 60 seconden in HD van 30 november