Meeuwen? Bomen!

Krijsende meeuwen houden bewoners van Noord ook deze zomer weer vanaf de eerste ochtendzonnestralen wakker. De gevolgen zijn niet licht te overschatten. Slaapgebrek leidt tot humeurigheid en burengekibbel over de schutting.
De gemeente heeft nu in de hele stad posters opgehangen om de overlast enigszins in te dammen. 'Geef ze niet te eten', luidt de boodschap. Dat zal ze leren.
De meeuwen lijken te reageren door het heft nu zelf in handen te nemen. Een bij de haringkar gescoord visje wordt brutaal uit mensenhanden weggekaapt. Een uit een fietstas stekend stokbrood is in kleine momenten van onachtzaamheid ook al niet meer veilig, zo leerde een collega van me deze week.
Het schelle gekrijs lijkt steeds vaker te klinken als satanisch hoongelach. Meeuwen zijn een beschermde diersoort, en daar lijken ze zich heel goed van bewust.
Maar terwijl de halve stad onder meeuwenleed gebukt zegt te gaan, zijn de bewoners van één straat in Noord met een heel ander soort sores bezig. In de Vogelbuurt zijn niet de meeuwen, maar de bomen gesprek van de dag. Bewoners ergeren zich aan de opdringerig omhoog groeiende boomwortels, die de stoeptegels tot rechtopstaande struikelblokken maakt. Dáár zou de gemeente nou eens wat aan moeten doen, zo spreekt uit een vinnig stukje in de jongste nieuwsbrief van de wijkraad. Niks meeuwenoverlast. Bomenoverlast! Waar in de Vogelbuurt precies? In de Meeuwenstraat...

(Eerder als '60 Seconden' gepubliceerd in Haarlems Dagblad)

Just think, Dare to think. For yourself

De grootste overwinning van de terroristen van 9/11, en ik was toen in NY, is de haat die in het Westen nu leeft. Wil je daaraan echt meedoen?

Don't follow your leaders. Distrust all your reasons to hate. Think.

Ja.. "In heart I am Moslem, in heart I'm an American artist, and I have no guilt!"

Veronica

Er komt een dag dat alles wat we nu zinnig vinden simpelweg verknoopt raakt met de vraag waarom de hagelslag zo onaardig doet vandaag.. Zoiets. Begrijpelijk is het niet. Betrekkelijk wel.

Geknakt

Vanachter betraand vensterglas bezie ik een druilerige maandagochtend. Dit wordt geen dag van buitenspelen, dat is duidelijk. Dit wordt administratie bijwerken, opruimen en klusjes binnenshuis doen. Ondertussen luister ik hoe de natte buitenwereld het voorbijkomend autoverkeer een andere klank heeft gegeven. Rubber op nat asfalt – grrsssshh.
Voor mijn huis, achter de Amsterdamse Poort stopt een brandweerwagen. Vanachter het raam kan ik niet meteen zien wat er loos is. Maar op twitter lees ik al gauw daarna, dat het om een ‘dier te water’ gaat. Dat is al de tweede keer in drie weken tijd.
Het gaat niet zo goed met het jonge nijlgansje dat hier tussen pa en moe sinds eind april naar volwassenheid probeert te groeien. De laatste tijd liet hij vaak zijn vleugels hangen. Ik ben niet deskundig op dat vlak en tamelijk naïef ingesteld, dus ik ging er eigenlijk vanuit, dat dit zijn manier was om zijn vleugels te drogen te hangen. Zeg maar een wat gemakzuchtige variant op hoe een aalscholver dat pleegt te doen.
Medewerkers van de Dierenambulance hebben nu echter vastgesteld dat het beestje twee kapotte ‘slagpennen’ heeft. Dat maakt hem nagenoeg vleugellam.
‘Kattenkwaad!’, schiet er door me heen. Letterlijk waarschijnlijk - de poezen in de buurt hielden het jonge gansje al sinds zijn geboorte in de gaten. Of figuurlijk kattenkwaad natuurlijk. Hoe dan ook, er moet een moment zijn geweest dat de altijd waakzame pa en ma net te laat waren om de aanval bij de oude stadspoort af te slaan.
Op een zonovergoten aprildag geboren worden op een majestueus en trots stukje Haarlem. En dan nog geen drie maanden later geknakt uit het water worden gevist op een druilerige dag in juli. Hoe verdrietig wil je het hebben?

Het jonge beestje vlak na zijn geboorte

Stalker

Ze stalkt me
Achtervolgt me
tot in het diepst van mijn gedachten
Plant dromen in mijn hoofd
en speelt in mijn gemoedsrust
alsof het een zandbak is

Ze post herinneringen in mijn hart
brieven die concepten bleven
en nooit werden geschreven
Met een glimlach
likt ze zegels en kijkt toe

Ze kleurt m’n fantasieën in
schetst ideale vergezichten
tekent een toekomst achter me
En kleurt nog steeds mijn bril

Ik ben de vader van haar kind
dat nooit het licht zal zien
en schrijf geboortekaartjes
zoals zij me die laat zien

Ga weg, en laat me eigen dromen dromen
maar vertel me hoe dat moet
Verdwijn uit mijn gedachten
en laat me niet alleen

Je stalkt me
Wie ben je?
Wie was je?
Waar ben je?

Onderdoor

Toen de wethouder en gedeputeerde de zaak officieel hadden geopend. En de laatste klanken van Queens 'Bicycle Race' waren weggestorven en iedereen elkaar beproosten met Proseco, werd de nieuwe fietsonderdoorgang onder de Buitenrustbruggen in alle stilte door twee jochies op hun eigen manier in gebruik genomen.

Zondagmiddagvoorstelling

Dans voor twee verdwaalde, roze ballonnen (terwijl er ééntje toekijkt).
Of: Was ik maar maar twee ballonnetjes, dan kon ik samen spelen. (Vrij naar Bomans)
Gezien vanaf mijn balkon.

(Muziek: Mendelssohn, fragment uit Hebriden)