Flarden

Eigenlijk was ik twee uurtjes de straat op gegaan om - uitgedaagd door de Facebooksite Themafotografie - straatfoto's te maken. Maar of het nou kwam door de al te grote drukte in de stad op deze fraaie najaarszaterdag of door iets anders, dat weet ik niet, maar de oogst bleef mager. Onbedoeld had ik meer geluk met het vangen van verbale momentjes: korte flarden van gesprekken die juist door het ontbreken van context pareltjes worden.
Zo hoorde ik een wat oudere dame tegen twee vriendinnen zeggen: ,,Ik doe het eigenlijk nooit. Maar vanmorgen heb ik een selfie gemaakt. Kijk. Van mezelf.'' Een andere vrouwenstem even later achter me: ,,Ja, dan laat de volgende vraag zich raden!''
Mannenstem: ,,Of je het doorslikt?''
Vrouwenstem: ,,Nee!!''
En bij de pisbak van het herentoilet van een café: ,,Hij lijkt steeds kleiner te worden.''
In de Grote of St. Bavokerk, die was volgestroomd vanwege de gratis toegankelijke Bavodag die er was georganiseerd, zag ik een klein jongetje nog net gebiologeerd naar de enorme grafzerken onder zijn voeten kijken, alvorens hij zich omdraaide en vastgreep aan vaders been: ,,Pappa, waarom gaan sommige mensen eigenlijk dood..?''
Ik vond vooral dat 'sommige' ontroerend. Het echode nog een tijdje na in mijn hoofd.

Eerder geplaatst als 60 seconden in HD van 5 oktober.