Exotisch

De arajongen zijn gepikt! In Overveen! De ouders zijn enorm overstuur, meldt de woensdagkrant in een droevig stemmend relaas.
Diezelfde middag klinkt akelig gekrijs tussen de bomen van het Engelandpark. Het zal toch niet?
Het gekrijs wordt gevolgd door gefladder. Vier felgroene papagaai-achtigen met sierlijke lange staarten spelen krijgertje tussen de boomtoppen. Ara's zijn rood had de foto uit de krant geleerd. Niet dus.
Het maakt het schouwspel er niet minder boeiend om. Vier exotische vogels ronddollend in dit prachtig opgeknapte park in Schalkwijk. Af en toe halt houdend en eigenwijs rondstappend op een tak. En dan hup weer de lucht in, achter de anderen aan. Kraaiend van de pret. Verderop spelen drie Marokkaanse jochies. Ook kraaiend.
,,Ze horen hier niet!'', oordeelt een collega de volgende dag heel beslist als hij me over m'n parkervaring hoort vertellen. Hij heeft het over de vogels, niet over de Marokkaantjes.
Volgens hem zijn ze een ecologische ramp, deze halsbandparkieten - want zo heten ze. De collega is beestjeskenner. ,,Ze verjagen de inheemse vogelsoorten!'', weet hij. ,,Eten al het voedsel op!''
Ja ja, en de Polen pikken onze banen in, denk ik. Hou toch op.

deze bijdrage vandaag ook in Haarlems Dagblad

Super-Magneet

Als klein jongetje was ik gefascineerd door magneten - zoals alle kleine jongetjes, vermoed ik. Behalve op ijzer oefenden ze een onweerstaanbare aantrekkingskracht uit op mijn fantasie. In een magneet ging een soort bovennatuurlijke superkracht schuil. Hoewel nog onbekend met de meeste problemen van de wereld, voelde ik onbewust dat in de magneet de oplossing lag van alles. Neem een auto. Die rijdt op benzine, en benzine was heel duur, begreep ik van mijn vader. Maar als je nou een hele sterke magneet aan de voorkant van je auto bouwde, een die je kon richten, en je zette overal ijzeren palen neer, dan zou je je toch gratis kunnen laten 'voorttrekken'?
Het was maar een van de ideeen. En niet alleen het aantrekken boeide me, ook het afstoten van twee magneten als je ze 'verkeerd om' tegen elkaar hield. Wat je daar allemaal niet mee kon doen!
Ik heb heel wat reisversies van schaak- en andere bordspelen gesloopt vanwege de magneetjes die er in zaten. En jaren achtereen was een nieuwe magneet onderdeel van een zorgvuldig samengesteld Sinterklaas-verlanglijstje. Tot de magneet langzaam uit mijn leventje verdween.

Afgelopen week kwam de fascinatie weer even terug. Vanwege die knie van mij (zie vorige blogs) belandde ik voor het eerst van mijn leven in een MRI. Het kleine jongetje van toen lag in een Super Magneet!
Wat een herrie maakt zo'n ding. Veel meer dan een hoop gebonk en geratel was het niet. Dat had ik mijn magneten nooit horen doen. In deze waren metalen voorwerpen bovendien verboden! Het maakte op mij aanvankelijk een nogal knullige indruk.
Maar gisteren zag ik het resultaat. Op een beeldscherm werd mijn knie volledig binnenstebuiten gevouwen. Ik zag botten, kraakbeen, kruisbanden, meniscus. En van alles dat ik niet benoemen kon.
De beelden vertelde dat ik een gekneusd bot had. Kom daar maar eens om! En het kraakbeen onder mijn kniesschijf is beschadigd. Ik was zo onder de indruk van het feit dat ik dat dankzij een magneet met eigen ogen kon zien, dat ik domweg vergat dat beschadigd kraakbeen op zich niet echt goed is.
De magneet vertelde dat er vooralsnog geen operatie nodig is. Eerst maar extra fysiotherapie. Nou ja, dat vertelde de orthopeed, maar wel aan de hand van de magneetplaatjes.
Wat een vernuft. Ik had dat toch maar mooi gezien, als klein ventje. De magneet als oplossing van een hoop problemen. Die magneet-auto gaat er ook nog wel komen. Wedden?

Mijn kennis

Hoe heette de productie-assistente die bij de dit weekend overleden Ernst-Paul Hasselbach in de auto zat tijdens het fatale ongeluk? Wat is de voornaam van 10e dan meester Nauwelaerts de Age? Tegen welk land voerde Italie in 1911 een koloniale oorlog?
WEET IK VEEL!!!
Nou ja, ik weet het nu wel, maar gisteravond niet. En gisteravond had ik het best even willen weten en nu hoeft het van mij niet meer...

We zijn weer net geen laatste geworden gisteren tijdens de tweede Koops Kroeg Kwis. Nou ja. Felicitaties aan de winnaars dan maar. Volgende keer beter. Een ander team misschien? Ik moet mijn kennis eens vragen mee te doen...

Ondertussen hoop ik vandaag wel wat wijzer te worden aangaande mijn knie. Zie een paar blogs geleden. Vanmiddag uitslag van de MRI-scan.

Lege handen

wat even gold, dat geldt niet meer
en wat niet klopte, is nu ineens oke
blowen, snuiven, leven zonder rekenschap
met geliefde, kind, of wereld
dromenloos staar ik naar lege handen
zo, zo was het niet bedoeld

Paddo's

Een beetje in het verlengde van een deel van mijn vakantie in Schotland heb ik gister mijn weekenddienst voor de krant ingevuld met de Paddenstoelendag op landgoed Elswout in Overveen. In Schotland was het stukken droger, kan ik u vertellen.
Vanwege het weer was het aantal bezoekers, zeker in de jongste leeftijdsgroepen, bijzonder veel lager dan verwacht. En dat was wel zo prettig. Aldus bevond ik me in een groepje van zes montere vijftig- en zestigers, die ik zou willen omschrijven als het type doorgewinterde Vroege Vogels-luisteraar. Verpakt in uitstekend wind- en regenwerend materiaal, de loep en het zakspiegeltje (!) binnen handbereik.
Zoals zo vaak, bleek ook nu dat echte hobbyisten altijd leuk zijn, ongeacht hun liefhebberij. De wijze waarop hun passie zich vertaalt in een geheel eigen lingo is een genot op zich. In Schotland trof ik in de stoomrein tussen Ft. William en Mallaig iemand die alles maar dan ook alles van treintjes wist, en een geheel nieuw vocabulair landschap ontvouwde zich aan me.
Met paddenstoelen kan het ook, weet ik nu. Ooit iemand bij het zien van een grauwig stuk schimmel gepassioneerd deze zin horen uitpreken: 'Dit lijkt wel een beetje op een kaaszwam, maar dat is het toch niet! Een kaaszwam is veel kaziger..'? Bij mij vormt zich op zo'n moment vanzelf een enorm blije glimlach.

Wat is wat, weet u het?


Dan ga ik NU een nieuwe compu kopen!