Dagje uitgeschakeld

Dagje aan huis gekluisterd. Het is weer eens zover. Ik heb mijn knie weer eens gemold. Spekglad was het zaterdag buiten, na de presentatie en nazit van het promotiefilmpje van de PvdA, waarin mijn goede vrienden en bekenden Bies van Ede, Rolf Erkens en Enne Jan Wierda een prominente rol spelen. Maar die gladheid was het dus niet. Ik ben voetje voor voetje glijdend perfect veilig thuis gekomen.
Prompt ging het daarna in de keuken mis. Ik verdraai mijn knie, knieschijf schiet van mij knie af en ik val vervolgens met mijn rug tegen een keukenkastje aan. Het resultaat nu anderhalve dag later: een dikke knie waar ik nauwelijks op kan staan en een joekel van een blauwe plek op mijn rug.
Dat wordt niet naar Rita vanavond.

Ik heb mezelf maar even rust gegeven vandaag. Gelukkig was er net leuk bezoek, maar nu zit ik me toch even te bedenken wat ik verder vandaag ga doen...
Gisteren heb ik min of meer uit verveling al even een Marokkaanse Wilders zitten Photoshoppen. Dat was naar aanleiding van een satirisch filmpje dat iemand me toestuurde, waarin Wilders bij een psychiater komt om te praten over de Marokkaan in hem. Dat bracht mij tot knutselen. Met volgend resultaat...

Maar dat kan ik toch moeilijk vandaag weer zitten doen. Hmmm... Suggesties?



PS:
nav de eerste suggestie bij de reacties: die wil ik jullie niet onthouden, dit neemt inderdaad veel leed, verveling en slecht humeur weg. Briljante aflevering van Kabouter Wesley!




PS 2: En het goede nieuws: HFC Haarlem is van de laatste plaats in de Jupiler League af..

Glad

Als het regent en je moet tóch de straat op, steek je een paraplu op. Bij een brandend zonnetje smeer je je in en zet een zonnebril op. Bij stevige wind gaat de kraag van de jas omhoog. Maar wat te doen bij gladheid? Dan schreeuw je heel hard dat het een schande is dat de gemeente niet elke hoekje van de stad continu ijsvrij weet te houden en je zakt weer terug in je luie stoel.
De stad is in rep en roer. Het is glad en dat is schande.

Er is ook heus bezorgdheid over de opwarming van de aarde in Haarlem, zeker wel. En nog meer dan dat, is er die typisch Haarlemse hang naar de strenge winters van vroeger, toen er élk jaar op het Spaarne kon worden geschaatst. Maar als het dan op een vroege januari-avond ’ns echt lekker stevig vriest, dan is het glad en dat is schande! Wethouder, doe daar wat aan!
Wat willen deze schande-roepers nou precies? Dat het leger wordt ingezet? Want dat is ongeveer nodig om in alle straten de gladheid voortdurend te bestrijden. Dat de wethouder persoonlijk met een föhn door Haarlem kruipt? Vloerverwarming onder de hele stad? Dat schijnt namelijk ook te helpen. Maar hoeveel mag het dan eigenlijk kosten om op die zes, zeven dagen per jaar vorst in Haarlem de gladheid volledig uit te bannen?
Ik zou zeggen: probeer het nog eens voorzichtig, voetje voor voetje. Oppassen op stukken waar de stoep glimt En zo niet: blijf knus een paar daagjes binnen.

Schande? Het is zoals mijn goede vriend Pim Scheelings placht te zeggen: ’Mensen zijn niks meer gewend. Was het maar weer oorlog!’

PS: En wil zoonlief of buurman nu even geen boodschappen voor je doen terwijl jij aan huis gekluisterd bent? Dan had je de rest van het jaar ook maar wat aardiger tegen ze moeten zijn!

Winterplaatje