Zadeldekjes

Knalgeel kleurde het Stationsplein deze week ineens. Van tientallen zo niet honderden fietszadeldekjes. Was dit de opmaat voor het feestje dat de gemeente morgen viert omdat het plein na bijna vier jaar eindelijk af is? Nee. De Haarlemse sportschool Sportcity had de billendrooghouddekjes bij wijze van reclamestunt verspreid, zo bleek. Ook mijn fiets was ermee versierd. ,,Hmm'', dacht ik, ,,moet ik nu ook al een NEE/NEE-sticker op mijn zadel plakken om van ongeadresseerd reclamedrukwerk verschoond te blijven?'' Mijn collega vond dat een rare reactie. Ze wilde mijn dekje graag hebben.
Ondertussen blijkt dat ongevraagd dekjes om zadels hangen helemaal niet mág volgens de Algemeen Plaatselijke Verordening. Je hebt er een vergunning voor nodig, net als voor flyeren. Zadeldekjes hebben namelijk net als flyers de neiging spoorslags te veranderen in zwerfvuil.
Manager Frank van Dijk van Sportcity wist niets van die regel. Tja, wie wel? En hoewel ik niets met zadeldekjes heb, had ik gisteren wel met hem te doen. De gemeente wil nu namelijk dat hij de dekjes weer weghaalt. Maar ja, hij had er ook al tientallen uitgedeeld aan klanten, en dat mag wél. Hoe moest hij nu in hemelsnaam nagaan wie er met legaal uitgedeelde zadeldekjes rondreed, en wie met illegale? Om het nog moeilijker te maken: die van mij was inmiddels, door 'm aan mijn collega te geven, alweer gelegaliseerd.

(Ook gepubliceerd in de rubriek '60 Seconden' in HD van vandaag)

Adieu SSG

Vanmiddag is de laatste gelegenheid om afscheid te nemen. Maandag gaan de hekken om het gebouw van de voormalige Spaarne Scholen Gemeenschap aan de Zwemmerslaan, een week later doet de sloopkogel zijn onomkeerbare werk.

Ik weet het: voor de een was de SSG niet meer dan een betonnen bunker, voor de ander een meer dan bijzonder gebouw. Ik behoor tot de laatste groep. Dat het gesloopt wordt, vind ik triest. Ten eerste, omdat daarmee het decor van mijn wonderjaren tegen de vlakte gaat. En heus, die jaren hadden ook hun vervelende dagen en weken.

Maar er is meer. De reacties die ik afgelopen dagen van oud-leerlingen kreeg en de gesprekken die ik had met onder anderen oud-conciërge Jan Koene en architect Jan-Willem de Kanter, leerden me andermaal hoe slim dit gebouw in elkaar zit. Intiem in al zijn grootschaligheid, warm ondanks al zijn betonnen robuustheid.

Ter voorbereiding op het afscheid van vanmiddag was ik er deze week een paar keer. Gisteren was dat om wat losse rommel op te ruimen. Ik had daarbij de hulp van Saskia van Warmerdam - ook een oud-leerling, die zich daar spontaan voor meldde omdat ze domweg verliefd is op dit gebouw.

Vroeger moest je van meneer Koene voor straf een half uurtje papier prikken als je voor de zoveelste keer te laat was gekomen. Een rotklus. Gisteren vond ik mijzelf met bezem en vuilniszakken terug in de gangen van mijn jeugd. En ik glimlachte. Het was mijn leukste corvee ooit.

(Ook geplaatst in de rubriek '60 Seconden' in HD van vandaag)

Oudeweg

Betonnen blokken sluiten sinds vrijdagmiddag de nog maar pas opgeknapte oversteekplaats voor fietsers en voetgangers over de Oudeweg af. De veiligheid is er niet meer te garanderen, stelt de gemeente. De bewoners van de tot Sportheldenbuurt omgedoopte Harmenjanswijk moeten voor hun boodschappen in de Amsterdamstraat voortaan maar een stuk omfietsen.
Die omweg voert langs twee met verkeerslichten bewaakte oversteekplaatsen, waar het voor fietser en voetganger lang wachten is. En dan nog rijdt er tegenwoordig altijd wel een auto door rood, weet de buurt. En niemand van de gemeente die daar kennelijk op let. Tsja, wat is veiligheid?
Zolang ze er wonen, steken de bewoners ter hoogte van het spoorviaductje de Oudeweg over. Zij vroegen niet om een flyover die hun straat tot een van de drukste verkeersroutes van de stad maakte en hun oversteekplekje bijna onbegaanbaar. Wel verbaasden ze zich erover dat hun straat voor zoveel extra verkeer niet eerst geschikt was gemaakt.
Toen kwamen de ongelukken. En kwamen er alsnog maatregelen: rode fietspadtegels, waarschuwingsborden, verkeersbrigadiers, een tijdelijke wegversmalling. Doekjes voor het bloeden.
Nu is hen de oversteekplaats afgenomen. Zo voelt dat.
Het is precies een week nadat het laatste slachtoffer viel, dat met ernstig hoofdletsel naar het ziekenhuis werd gebracht. Het gaat om Tante Mijntje van 72, die met haar gehandicapte man pal aan de Oudeweg woont. Niemand weet of Tante Mijntje ooit nog thuis zal komen. En zo niet, hoe moet het dan met haar man?

(eerder geplaatst in de rubriek 60 Seconden in HD van 6 augustus)