Schijtvogel

Kauwen, spreeuwen, meeuwen, zwaluwen, koolmezen, reigers, eenden en futen - het maakt me eigenlijk niet zoveel uit van welk merk ze zijn. Ik heb iets met vogels. Ik vind ze mooi, grappig en eigenwijs. Dat ze al hupsend of zittend op een tak hun snavel moeten gebruiken om het gebrek aan handen en zelfs voorpoten op te lossen, vind ik bijna even intrigerend als het feit dat ze kunnen vliegen.
Verder heb ik weinig verstand van ze.
Toen ik eerder deze week aan het begin van de avond langs de Dreef fietste, zag ik tot mijn verrassing een prachtige roofvogel boven mijn hoofd op een lantaarnpaal zitten. En hij bleef daar doodgemoedereerd zitten toen ik afstapte om hem beter te bekijken. Of het een buizerd was of toch een valk of - wie weet - een sperwer, weet ik niet zeker. Dat Van der Valk ooit bedacht een toekan op het dak te moeten plaatsen bij wijze van logo, heeft mijn gevoel voor roofvogelherkenning vroegtijdig volledig verstoord, vrees ik.
Terwijl ik bewonderend een foto maak, komen er twee puberjongens aangefietst. Als ze de lantaarnpaal met vogel naderen, kijken ze kort omhoog, draaien vervolgens - alsof het zo is afgesproken - allebei een beetje aan hun stuur om vervolgens met 'n boogje onder de lantaarn door te fietsen. ,,Zoiets moet niet op je schijten...", hoor ik de één tegen de ander zeggen.

copyright RS

 Eerder geplaatst als 60 seconden in HD van 20 juli