Bakkie huiselijk geweld

Koffie heb je in allerlei soorten en maten. Ik drink graag koffie. Zelfs uit de koffieautomaat op het werk - die trouwens helemaal niet zo slecht is. De koffiemok die ieder van ons kreeg om te vieren dat Haarlems Dagblad na 350 jaar ochtendkrant werd, is ideaal voor een dubbele espresso. Ik ben nog steeds blijer met die mok dan met het feit dat we de oudste krant van Nederland tegenwoordig vóór 7 uur 's ochtends op de mat laten ploffen, zeker gezien de deadlines die we daar lang niet overal op hebben kunnen aanpassen - maar daar gaat dit stukje niet over.
Voor een haastig bakkie thuis heb ik stickies oploskoffie van Nescafé in de kast staan. Nee, nu niet meteen je neus ophalen - de Espresso en Mocca van Nes zijn alweer beter dan wat je uit zo'n eerder genoemde koffieautomaat krijgt.
Maar het haalt het uiteraard allemaal niet bij een echt lekker zelf gezet kopje koffie. Een jaar geleden heb ik mijn ouderwetse snelfilterkoffieapparaat definitief weggedaan. Niet om hem te vervangen door een Senseo (ook lekkere koffie, maar het heeft zo weinig met koffie zetten te maken), ik ruilde hem in voor een cafetière. Je weet wel, zo'n glazen kan waar je koffie in mietert, kokend water in giet, waarna je even wacht en dan het filter naar beneden drukt. Die aanschaf bracht voor mij persoonlijk ook een stukje New York bij me thuis, omdat mijn vriendin Gg me daar 's ochtends steevast wekt met een flinke mok met een cafetière gezette koffie. Heerlijk!
Ik ben op koffiegebied echter zelden blijer geweest dan met de moka espress die mijn broer me vorig jaar september met mijn verjaardag cadeau deed. Hij komt een paar keer per jaar in Italië en had 'm daar gekocht: een heuse Alfonso Bialetti. Alleen het maken van koffie is op deze manier al een feestje. Water in reservoirtje, filtertje erop, voorzichtig volscheppen met koffie (je hebt vanzelf altijd de juiste hoeveelheid!), koffiekannetje erop schroeven, gaspit aansteken, espressopotje op het vuur zetten, en dan even wachten tot er zacht gepruttel klinkt ten teken dat al het water door de koffie heen is geperst. Het resultaat: een zalig en - laat ik het maar gewoon zeggen - eerlijk kopje koffie.

Je moet de Bialetti alleen niet te lang op een te hoog vuur laten staan, weet ik sinds kort. Dan smelt het handvat...

Sinds dat gebeurd is, is koffiezetten met de moka espress net een tikkeltje minder leuk geworden. De koffie smaakt hetzelfde, maar toch...
,,Ik vind dat hij nu juist iets eigens en karakeristieks heeft gekregen'', deed S. een liefdevolle poging het leed te verzachten. Maar hoe graag ik ook zou willen, op die manier kan ik het niet zien. Ik zie bij elke nieuwe koffiebeurt een door mijn nalatigheid gruwelijk mismaakt en getraumatiseerd kannetje. Een slachtoffer van huiselijk geweld. Het schuldgevoel dat me keer op keer bekruipt als ik het gemankeerde potje op het vuur zet, is ondraaglijk.

Ik ben op zoek gegaan, en je kunt voor de Bialetti espressopotjes losse handvatjes nabestellen, zo ontdekte ik. Via internet kan dat echter alleen op een Amerikaanse site die alleen binnen de VS levert.
Voorzichtig heb ik daarom mijn broer van het huiselijk drama op de hoogte gesteld. Hij gaat over een paar weken alweer voor vakantie naar Sicillië. Tot die tijd maken wij er hier thuis het beste van.