Bij mooi weer fladdert hij ’s avonds zo tussen half 9 en half 11 in onnavolgbaar tempo voor mijn huis. Hij maakt rondjes, salto’s, snoekduiken, tuimelingen achterover en vrije vallen. Het is een ware luchtshow.
Zijn snelheid maakt hem wel lastig op de foto te zetten. En dan heb ik het nog niet eens over een scherpe foto, want dat is helemaal ondoenlijk.
Na een paar dagen regen en druilerig weer, liet hij zich dit weekend opnieuw zien voor mijn balkon. Het resultaat mag veel weg hebben van de altijd wat groezelige en vage foto’s waarmee sommige mensen het bestaan van Ufo’s willen bewijzen, maar: hij staat er wel op.
Kwestie van flitser aan (met nadeel van relatief lange sluitertijd) en wachten tot ie m’n beeld ik kwam gedoken.
Meer van dit soort onscherpe foto’s zijn binnenkort op dit blog te verwachten trouwens, want ik ga over niet zo heel lang meer naar Schotland en in dat verband onder meer naar Loch Ness…
Maar goed, een vleermuis dus. Ik vind het een fascinerend beestje. Na een beetje rondneuzen op internet ga ik ervan uit dat het een ‘gewone dwergvleermuis’ is, waarvan vleermuis.net zegt: Ze jagen relatief snel en wendbaar in een grillige vlucht met veel bochten en lussen en vliegen daarbij op enige afstand (1 tot 8 m) langs de vegetatie. Ze vliegen op een hoogte van gemiddeld 2 tot 5 m, maar soms wel 15 m. Gewone dwergvleermuizen jagen in de beschutting van opgaande elementen in groene bebouwde omgeving.
1 opmerking:
het ding van loch ness moet toch makkelijk in de lens te krijgen zijn, qua formaat bedoel ik dan.
veel plezier!
Een reactie posten