De derde maandag van het jaar is volgens de Britse psycholoog Cliff Arnall de deprimerendste (en dus níet de meest deprimerende zoals mijn krant schrijft) dag van het jaar. Blue Monday. Vandaag dus. Voel ik me heel erg gedeprimeerd vandaag? Hmmm...
Als ik over mijn beeldscherm heenkijk zie ik een asgrauwe en natte dag aan mijn raam voorbij trekken. Vrolijk is anders. Aan de andere kant: ik heb net een heerlijk ontbijt voor mezelf gemaakt: crackers met kaas, kruidenkaas, peperpaté en kipfilet, een tomatensoepje, gekookt eitje, espresso en sap. Krantje erbij en heel veel rust.
Vorig weekend en de afgelopen afgelopen dagen ben ik vrijwel continu druk geweest met het natrekken van ene Rens Muller, zelf benoemd multimiljonair met nog geen traceerbare stuiver op een bankrekening en beoogd redder van de plannen voor een nieuw voetbalstadion in de Zuiderpolder - dat stadion gaat er dus niet meer komen, zoveel is nu duidelijk. Aansluitend afgelopen weekend bezig geweest met een anti-Israeldemonstratie (of was het pro-Palestina?) en de landelijk CDA-nieuwjaarsreceptie, een nare steekpartij aan de Prins Bernhardlaan en met de aanvullende rommelklusjes die bij een weekenddienst van de stadsredactie HD horen. Vanavond om half 7 heb ik weer een interviewafspraak, omdat die nou eenmaal niet op een ander tijdstip was te plannen, en daarmee haal ik wederom de volledige vrije dag niet die ik eigenlijk vandaag zou moeten hebben.
Is dat alles reden om vandaag heel somber te worden? Somberder dan op andere sombere dagen? Nee, ik geloof het niet. Ik heb wel lekker gewerkt en dat interview van straks wordt leuk. Het is jammer dat ik ervoor door dat hondenweer moet, maar verder... En ik ben blij met de paar uur niets die ik tot dan heb. Nog voor ik vanmorgen van meneer Arnall hoorde, had ik met mezelf al afgesproken die zoveel mogelijk glimlachend te gaan doorbrengen.
Blue monday... Afgelopen nacht was een stuk beroerder, en de enorme spierpijn in nek en linkerschouder die ik daarvan over heb gehouden, herinneren me daar nog wel de hele dag aan, vrees ik. Te veel onrust in mijn kop, te veel vragen en geen antwoorden. Terwijl ik niet mag nadenken van Jan-Peter Balkenende, want daar word je dik van. En er bij mij juist drie kilo af moet...
Maar dat was vannacht en niet per se vandaag.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten