Lichtpuntje

Nieuwe ontwikkelingen rondom het bushokje van halte Edisonweg aan de Leidsevaart!
Voor wie het voorafgaande niet meer goed voor ogen heeft: dat ding staat sinds de vaart twee jaar geleden een nieuw uiterlijk kreeg vreselijk in de weg, namelijk midden op het fietspad. Hij is daarom al eens verplaatst. Maar dat maakte de situatie nóg hinderlijker, zodat hij ook prompt weer terug is geplaatst. Daarmee leek de situatie voorgoed hopeloos.
Er is ook niet zoveel ruimte op dit stuk voetpad/fietspad langs de Leidsevaart. En dat juist op deze plek het allerbreedste bushokje dat Connexxion had is neergezet, terwijl verderop langs de vaart veel smallere bushokjes staan, helpt ook niet mee. Maar ook dat inzicht heeft vooralsnog niet tot oplossingen geleid.
GroenLinks-raadslid en fervent fietser Anita de Jong heeft er wethouder Maarten Divendal (ook een fietskilometervreter trouwens) inmiddels de kop gek over bevraagd. Waarop Divendal laatst eindelijk ’s avonds een keertje met haar is gaan kijken.
Hij is inderdaad wel erg breed, schrijft de wethouder nu in een notitie aan de raadscommissie Beheer. En dat sinds de plaatsing uitgerekend in dit hokje de verlichting het nog nooit heeft gedaan, vond hij ook opvallend.
Dat laatste wordt nu aangepakt. De wethouder zegt toe dat: ’minimaal de verlichting in gebruik moet kunnen worden gesteld’.
Opdat u voortaan zíet waar u ’s nachts tegen aanfietst!

(Voor de geinteresseerden: mijn foto's van Praag zijn nu ook online, hier)

Vooruitgang

De Gravestenenbrug is om meer dan één reden een buitenbeentje. Zo lijkt ze veel ouder dan ze is (nog geen zestig jaar). Ze is ook de enige brug over het Spaarne (de Spoorbrug buiten beschouwing gelaten) zonder slagbomen om passanten tegen te houden als ze open staat. Die heeft ze niet nodig. Met twee brugkleppen sta je bij doorgaand scheepsverkeer als voetganger aan beide kanten immers al voor een reusachtige dichte 'deur'.

Het ontbreken van die slagbomen heeft als bijkomend effect dat de verleiding onweerstaanbaar is om het brugdek al te bestijgen nét voordat de kleppen weer goed en wel dicht zijn. Om één of andere reden is 't een machtig gevoel om onder je voeten de beweging te ervaren die hoort bij het verbinden van beide rivieroevers.

Maar: dat mag niet meer. Misschien mocht het nooit, maar nu zeker niet meer.

,,Even wachten'', klinkt het streng vanaf de overkant bij een nieuwe eerste voetstap op het dichtklappende dek. Het is de brugwachter. Zijn gezag dient gerespecteerd, de voeten wachten tot de brug helemaal dicht en vergrendeld is.

Eenmaal aan de overkant begint de brugwachter, kennelijk bang voor nurkse dienstklopper te worden aangezien, een uitleg: ,,Anders krijgen we storing.'' De Gravestenenbrug wordt tegenwoordig met behulp van een computer gesloten, legt hij uit. En die computer 'meet' het gewicht. ,,Als jij er op gaat staan, wacht hij volgende keer met vergrendelen tot hij precies datzelfde gewicht meet...''

Passant en brugwachter kijken elkaar heel even met gedeelde verbijstering aan. Het uitdiepen van de achterliggende reden voor dit zinloos technisch vernuft moest maar achterwege blijven, besluiten ze dan: ,,Ah, vooruitgang!''

Grote Boodschap

Voor mensen met 'Grote Boodschappen' (u kent ze vast ook) :

.......................................(gespot in Dresden)
.

(Voor de liefhebbers: mijn foto's van Berlijn en Dresden zijn inmiddels hier te vinden:
Berlijn
Dresden
Volgen nog Praag, Bratislava, Wenen en Brighton)

Brighton Rock

Na Berlijn, Dresden, Praag, Bratislava, Wenen en een korte stop thuis in Haarlem, heb ik mijn vakantie afgelopen weekend afgesloten in en om Brighton. Daar woont sinds vandaag precies een jaar mijn lieve vriendin: bijna-moeder Kix . Ik was er nog niet geweest, in Brighton. We hebben cider geproefd, white cliffs bekeken en beklommen, de stad rondgedwaald, langs de boulevard en de pier geslenterd en onszelf uiteraard op de salt & vinagar crisps (waarom verkopen ze die nou toch in hemelsnaam niet in Nederland?!) gestort.
Zaterdag, mijn verjaardag, ben ik de dag bovendien begonnen met een overheerlijk English breakfast, en die avond ben ik door Kix en Paul getracteerd op een etentje. Brighton Rock(s), jawel hoor.
Hier een paar van de foto's.

(Meer foto's, ook van de eerder genoemde trip staan voor mensen die die willen zien straks op het web te bekijken. Heb daarvoor wat geduld, het zijn er veel en dat kost even tijd.)

................Brighton Pier

...............De oude West Pier (afgebrand)

................Kleurtjes

...............Nog meer kleurtjes

.................Beachy Head

...............Onderaan 'The Seven Sisters'

................Idem

.................Kix

.................En alweer meer kleurtjes

Wachten

Bij de Hofburg, Wenen

Richting

Spin met richtingsgevoel (Praag)

Dresden

"De echte soldaten zijn allemaal dood" (Kurt Vonnegut, Slaughterhouse 5)

Verloren wedstrijd

Praag, op de trappen naar de Burcht