Ik ken haar sinds mei 2005, via Children International. Hoe dat precies is gebeurd, kun je hier lezen( best leuk, was in New York). Het is een luttel bedrag dat ik maandelijks overmaak en ik schijn daar goed mee te doen.
Regelmatig ontvang ik een tekening of een briefje met heel veel dank en 'God's blessing'. Daar voel ik me dan weer heel ongemakkelijk bij.
Al is het wel leuk om te horen dat ze het goed doet op school. En bijna nog aardiger vind ik de foto die ik elk half jaar van Ma krijg. Zes heb ik er inmiddels. De kleine, beetje jongensachtige dreumes is een hele meid aan het worden. Wat een kanjer, niet?
Bekijk de website van Children International maar eens, en denk er 'ns over na. Volgens mij gaat het goed met Ma.
PS: Nog steeds slap als een vaatdoek. Ouderwets met sinaasappel, thee en Suske en Wiske bed dus weer in. Ondertussen giert de wind om het huis. Arme Sint...
3 opmerkingen:
al dat gesnotter komt je blog dan wel weer ten goede. geen beterschap dus ;)
Zo te zien is ze echt opgeknapt. Het is een beeldverhaal van gereserveerde argwaan naar een open lach.
@pruts: Snif... (zie verder jouw blog)
@Hondius: Mooi gezegd!
Een reactie posten