Vervolg...

Net nu ik mijn brievenbus listig had geprepareerd, en deze column op de eerste stadspagina
van HD van vandaag had geschreven...:

Krantendief
Iemand aan de Gedempte Herensingel leest nu vermoedelijk deze column terwijl hij níet heeft betaald voor de krant die hij in z’n handen heeft. De heeft hij namelijk uit míjn brievenbus, beneden in onze centrale hal, gepikt. Dat doet hij of zij al weken. Uitsluitend op zaterdag. Aanvankelijk verdacht ik mijn bezorger van slecht werk. Vervloekt heb ik hem. Zuchtend belde ik elke week de afdeling Lezersservice. Maar na verloop van tijd begon mijn bezorger zich tegen mijn geklaag te verweren. Eerst met een krabbeltje op de linkerbovenhoek van de dinsdagkrant, later met een hele brief die ik ingestoken in mijn Haarlems Dagblad vond. In gebrekkig maar begrijpelijk Nederlands liet hij me beleefd weten dat hij wel degelijk de krant goed bezorgde, maar dat-ie kennelijk werd gejat! Iemand had misschien een sleutel, suggereerde hij. Hij kon er niks aan doen. Hij bezorgde de krant trouw en duwde ’m goed door de gleuf. Met hoogachting! Tja, wat moest ik daar nu mee? Moest ik mijn bezorger dan voortaan om 7 uur ’s ochtends gaan opwachten? Bovendien: ik ben de enige nmet een sleutek van die bus. En mijn hand past onmogelijk door de gleuf om er een krant uit te vissen. Nam hij me nou in de maling? Hoe dan ook: de zaterdag erop was er weer geen krant. Toch maar weer bellen. Maar hij blijkt slim, mijn bezorger. En hij heeft eergevoel. Vorige week was ik vroeg beneden. Ik trof niet één, maar dríe kranten in mijn bus. Het was toen nog slechts een kwestie van een proef op de som. Ik heb er twee laten liggen. Een paar uur later was één daarvan foetsie. Mijn bezorger is een topbezorger. Ik heb een dief op de galerij.

...lag zowel vanmorgen om kwart voor 9, als om 12 uur en om half 2 'gewoon' mijn krant in de bus. Toen heb ik 'm er zelf maar uit gehaald.

(Zie voor het voorafgaande onder meer hier).