Evenals vorig jaar komt er vanmiddag om half 4 een groepje van ongeveer tien kinderlozen met weinig tijd bij elkaar in een café in de Haarlemse binnenstad. Ze hebben een verbond. In weerwil van zichzelf weigeren ze de Sint aan zich voorbij te laten gaan. Glimlachend, maar ook een tikkeltje nerveus, zetten ze zich gezamenlijk aan een tafel en bestellen een goed glas. Als die op tafel staat, kan de sinterklaasviering een aanvang nemen. Het feest zal zich nu in vliegende vaart ontrollen.
Er worden namen op briefjes geschreven, briefjes worden verzameld in een leeg glas, het glas gaat rond. Als iedereen een lootje getrokken heeft, is de bijeenkomst in het café alweer ten einde. Ieder gaat zijn weegs.
De tien kinderlozen zonder tijd spoeden zich nu de stad in om voor een afgesproken bedrag een cadeautje te kopen. Als dat gebeurd is, zoeken ze in supermarkt of delicattessezaak passende versnaperingen uit. Met het zweet inmiddels op de rug wordt dan naar een rustig plekje gezocht teneinde een gedicht op papier te krijgen. De rijmwoorden schieten als bezetenen door het brein. Er is nog nauwelijks tijd.
Om half 6, een luttele twee uur nadat ze elkaar in het café troffen, komen de kinderlozen zonder tijd weer bijeen - ditmaal op het thuisadres van een van hen. Cadeau, etenswaar en gedicht onder de arm. Het heerlijke avondje der Speedsinterklazen is gekomen.
PS: Hmmm, was ondertussen zelf te laat klaar met werk voor heerlijk avondje...
2 opmerkingen:
Hoest met de keel?
de keel hoest...
Een reactie posten