Schoonheid

Vandaag zou over schoonheid gaan. Ik zou mijn huis eens schoon maken. Ik kwam tot een kwart. De zon scheen en ik heb niet zo veel met stofdoeken. Daarna ben ik naar buiten gegaan.
Ik zag schoonheid. Langs de Liede. Ik had ze nooit gezien: de lepelaars. Wat een prachtbeesten.

Ontroerende schoonheid. 

Naar buiten, camera mee, gedachten thuis

50D

Na ruim drie jaar neem ik afscheid van mijn Canon 400d. Mijn hemel wat heb ik veel plezier beleefd van dat ding. Hij ging vaak met me mee op pad in en om de stad, maar ook naar New York, Berlijn, Antwerpen, Praag, Dresden, Wenen, Edinburgh en Glasgow. Als vastlegger van mooie momenten.
Alle foto's in mijn eigen boekje Met de Stroom Mee over het Spaarne zijn er bovendien mee geschoten.

Maar ik vond het tijd voor iets nieuws. Morgenavond krijgt hij een nieuwe eigenaar.

Sinds zaterdag ben ik de trotse bezitter van zijn opvolger: de Canon 50d. Ik had weekenddienst en weinig tijd voor hem. Hij is ook even wennen, de nieuwe fotovriend, want er zitten nogal wat functies net op een andere plek.
Maar het voelt er goed. Vanmiddag even een uurtje met hem wezen buiten spelen voor wat proeffoto's. Dat voelt niet alleen goed, dat voelde lekker!

Lelijk ding verschiet van kleur..

Is dit nog steeds schoonmaken..?

Waterbakken ondertussen nog steeds onaangeroerd smerig.

Lelijk ding schoon

Het lelijke ding wordt vandaag schoon gemaakt. 

Het blijft een lelijk ding

 

 Het kunstwerk is in 1989 gemaakt door Carel Visser ter gelegenheid van 150 jaar Nederlandse Spoorwegen. Visser is toch niet de eerste de beste.Hij wordt beschouwd als een van de belangrijkste 'constructuctivistische' beeldhouwers van Nederland. Zo zie je maar. Zo'n man kan ook gewoon zijn dag een keer niet hebben... Helaas staat het resultaat voor mijn slaapkamerraam.

Om half vijf was er nog genoeg over om morgen schoon te maken. Als ze de waterbakken eronder tenminste ook onder handen willen nemen...

 

 

Twitter II

Het is gezien, het is niet onopgemerkt gebleven: de anti-twitteraar is gaan twitteren.
Daar is begrijpelijk en terecht om gegniffeld. En dus vergt het wellicht wat uitleg. Waarom in Godsnaam??

Ik ben nog steeds enorm sceptisch ten opzichte van Twitter. Ik volg al langer zonder zelf een account te hebben de Tweets van de Haarlemse raadsleden (zie hier).
Jeroen Fritz, koning Twitter himself, is in alles wat hij doet het braafste jongetje van de PvdA-klas en twittert braaf wat hij braaf aan het doen is. Dat gaat ongeveer zo:
Ben nu mij vergadering aan het voorbereiden / Ik zit nu in die vergadering / Ik vind het heel goed wat onze wethouder Nieuwenburg doet / Ik vind het écht heel goed wat onze wethouder Nieuwenburg doet / Wás ik maar wethouder Nieuwenburg / Ik hou van de PvdA... 
Nou ja, ongeveer dan, hè..
Pieter Heiliegers twittert met mate en als hij twittert leert de wereld dat hij op dit moment aan een heerlijk glas wijn en de eerste asperges van het jaar zit en geniet.
Buitenparlementair keek ik wel eens naar Paul Lips, maar Paul Lips is nou eenmaal in niets beter dan in postbode zijn.

Dus ja, waarom in Godsvredesnaam?

Mijn collega Coen Polack vroeg t me. Om 't te gaan doen. En daar had hij een reden voor die ik erg sympathiek vond.
Coen baalt er als internetredacteur een beetje van het niveau van de meeste reacties op de HD-site. Het lage niveau wordt volgens hem, en dat geloof ik met hem, in de hand gewerkt door de  anonimiteit van de meeste reacties. Omdat bij Twitter anonimiteit niet werkt en reacties alleen te zien zijn voor wie ze wil zien, sluit je een hoop onzin uit.  Loopt iemand alleen maar stom te blaten? Dan volg je zijn Tweets gewoon niet.
Coen stelde mij en nog wat collega's voor te gaan twitteren. Als HD-redacteuren. Om een nieuwe interactie met lezers en anderen op internet aan te gaan.
Er is gekozen voor persoonsgebonden accounts in plaats van een verzamelbak waar we allemaal in terecht konden. Om t allemaal een beetje herkenbaar te houden en het reageren op andere twitteraars ook makkelijker te maken wat het beter mogelijk maakt discussies los te maken.
Vandaar dat zeven collega's zijn begonnen met twitteren: Coen Polack, Janette Luichies, Hedzer Faber, Ivo Laan, Leontien van Engelen,  Pascal van Dongen en ik.

En nee, we twitteren dus niet, zoals sommigen (onder wie Peter Bruyn) suggereerde, omdat dat van de hoofdredactie moest. Die weet zelfs van niets.
We zijn nu een paar dagen bezig en kijken hoe het loopt. Ik moet zeggen: ik vind het best aardig om te doen en om te volgen.
Suggesties zijn welkom. Om het niet-twitteraars makkelijk te maken te zien wat ik al twitterend uitspook, staat er vanaf nu een Twitterblokje in de rechterbalk van dit blog. Als je er met de muis op gaat staan kun je naar beneden scrollen. Voor wie wil. Alleen voor wie wil..

(Zucht, wat heerlijk om even een persoonlijk stukkie te tikken van meer dan 140 lettertekens)

Hoe het verder ging

Hoe ging het verder met de Goede Week? Aangeland op Tweede Paasdag, kan ik in alle eerlijkheid stellen: best goed!

1 april (geen grap, wel grappig)

Na zelf maandag al de bloemetjes buiten te hebben gezet, vond ik woensdag een enorme bos bloemen op mijn bureau. Het was een voorbode van wat er die ochtend nog meer te gebeuren stond, met een aanleiding die ik nu hier dan wel openbaar wil maken: ik werk alweer 12,5 jaar in vaste dienst bij Haarlems Dagblad. Jip hoi, feest! Of zoiets.

Mijn verjaardag zie ik slechts eens in de paar jaar als een feestelijke gebeurtenis, zo’n jubileum is meer een kwestie van: eigen schuld. Wat niet wegneemt dat ik het bij HD, zeker na het vertrek van de domste man die ik ooit zag nu alweer zo’n anderhalf jaar geleden, buitengewoon naar mijn zin heb.

Dus in plaats van de uitnodiging om een kop koffie bij de directeur in Alkmaar te drinken maar gewoon af te slaan, nodigde ik de goede man uit voor een bezoek aan de redactie in Haarlem, hetgeen hem zichtbaar ook een verademing bleek ten opzichte van het idee een uur lang één-op-één jubilarisbeleefdheden met mij te moeten uitwisselen. Er was gebak en waren enthousiaste collega’s en, toen ik het haar aan de telefoon eenmaal ook had uitgelegd, een trotse moeder.

Witte Donderdag

Niet lang na het Laatste Avondmaal de heerlijke fles rode wijn die ik vorig jaar kreeg bij het verschijnen van mijn boekje gedeeld met onverwacht en fijn bezoek. We vergaten het brood.

Goede Vrijdag

De beoogd wethouder van D66 Jack van der Hoek aan het kruis genageld. Er waren daarvoor flink meer redenen dan Pilatus destijds had. Het wassen van handen in onschuld laat ik derhalve graag achterwege.

Stille Zaterdag

Daalde Jezus zoals de katholieke traditie vertelt af naar de hel om zijn triomf te tonen, de overwinning op Satan? Ik hield het na de boodschappen-voor-drie-dagen op een heel stille zaterdag: met de eerste nieuwe tabloid/berliner Volkskrant lezend in bed en ’s avonds afleveringen van Midsummer Murders en vooral Wallander (wat een prachtserie) op de Belg.

Eerste Paasdag

De kardinaal onderbreekt de mis in een oproep tot kalmte en zwijgen en verdomt even later zwijgt de paus. De wonderlijke wederopstandingen die een legertje priesters al ik weet niet hoe lang onder hun habijt niet onberoerd willen laten, mocht ook vandaag geen onderwerp zijn.

’s Middags de verjaardag van mijn broer gevierd.

’s Avonds onder meer een speciale Paasselectie van South Park op Comedy Central gekeken, met daarin uiteraard de Fantasic Easter Special. U wist dat de eerste paus, paus Petrus, eigenlijk een konijn was - Peter Rabbit? Niet? Dat was anders niet voor niets. Hulde aan de Hare Club for Men!

Tweede Paasdag

Zie ik tot mijn vermaak vanuit mijn raam dat veel mensen hun huis en het vrolijk samen zijn daarin alweer zo beu zijn na  één dag waarop zelfs de Appie Heijn gesloten was, dat men alweer massaal in het autootje is gekropen om te vluchten.