Ikzelf zie een wat oudere herdershond voor me. Een lobbes is het. Vroeger was hij nog stoer en beet hij als het moest van zich af. Zijn voorkomen alleen dwong automatisch respect af bij de andere honden in de buurt.
Maar de laatste tijd is hij wat banger, wat schuwer ook. De maatschappij is verruwd en dat geldt ook voor die van de viervoeter. Onze lobbes is bovendien niet meer zo snel en dat weten de jongere honden in de buurt. Ze loeren op hem.
Als het vrouwtje erbij is, dan gaat het nog. Dan blaffen ze hem weliswaar de vreselijkste dingen na, dingen die hem ineen doen krimpen van pure schaamte, maar hij weet dat zíj het niet horen kan en probeert zich groot te houden. Dichtbij komen de andere honden niet als zij er bij is.
Maar dat is anders als het regent. Dan wil het vrouwtje hem nog wel eens in zijn eentje een ommetje laten maken, omdat zij geen zin heeft om naar buiten te gaan. Hondenweer, noemen ze dat. Nou, met recht! Maar ja, als je moet, moet je.
In het steegje voor de groene deur voelt hij zich redelijk veilig. Hier zit hij beschut en niet zo in het zicht. Hij weet, dat het niet leuk is voor de mensen die hier wonen. En ze zijn heus aardig, deze mensen. Maar wat moet hij dan? En ach, misschien gaat het zo wel echt hard regenen en spoelt zijn drol vanzelf weg, zo houdt hij zichzelf voor. Dus vooruit maar...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten