(klik op foto voor mééér)
zaterdag 27 december 2008
Goddelijk maal
Na de engel, 's avonds genoten van een werkelijk goddelijk maal in huize Bies. Met de complimenten aan de chef!
(klik op foto voor mééér)
(klik op foto voor mééér)
vrijdag 26 december 2008
Nog een engel
Het weer was vanmiddag perfect om het een en ander aan kerstfrustraties eruit te wandelen. De zon scheen en het was ijzig koud. Langs het Spaarne werd ik daarbij een heel eind vergezeld door deze schoonheid.
(aanklikken om te vergroten)
donderdag 25 december 2008
woensdag 17 december 2008
Publiciteitsmateriaal
Op de foto en verspreid als publiciteitsmateriaal door de gemeente Haarlem. Deze foto werd gemaakt tijdens een zogeheten stadsgesprek over dierenwelzijn in Haarlem. De meeste mensen aan tafel zijn actief op dierengebied in de stad. Links onderin nog wat raadsleden.
Om nou te zeggen dat het er spannend uitziet... Neuh. Maar wees eerlijk, ik doe het nog best aardig op mijn vaste stek achter de perstafel. En ik kijk niet eens op!
maandag 15 december 2008
Naderend einde
Het einde van het jaar nadert. De Oude Amsterdamse Buurt begint alweer langzaam naar vuurwerk te ruiken. Jochies met petjes op dolen de hele zaterdagmiddag door de buurt. Af en toe klinkt een knal.
’s Avonds om een uur of acht schieten, kort achter elkaar, drie vuurpijlen de lucht in. In Parkwijk, schat ik. In duizenden kleine fonkelende sterretjes spatten ze uiteen tegen de koude decemberhemel.
Zet ik dit jaar weer een kerstboom neer? Versierd met lichtjes, op m’n balkon? Maar voor wie? Geen idee hoe vaak ik thuis zal zijn, de laatste avonden van dit jaar. De avonden, hmmm... Reve.
Daarna ging hij bij de kachel zitten en dacht na. ‘Ik wil een kerstboom zien', dacht hij, ‘bij Victor is er een, dat weet ik zeker.’ Hij bleef enige uren zitten en schakelde de radio in. Op de middengolf vond hij geen muziek, die hem beviel en de lange kraakte, maar op de korte golf vond hij een Pools station, dat marsliederen uitzond.
De boom op de Grote Markt is wederom mooi dit jaar. Hij komt uit Olpe, in het Sauerland. Volgens Z. schuilt er een immens triest verhaal achter het feit dat die boom nu hier staat. Ik geloof dat liever niet. Ik was er juist vanuit gegaan dat de kinderen van die Sauerlandse tuin, waar deze reus stond, op een kwade dag zeker en vast vermorzeld zouden zijn geworden onder het gewicht van zijn enorme stam als we hem niet op tijd daar hadden weggehaald. Ze zouden nog dagen hebben moeten zoeken naar die kleintjes tussen de weelderig begroeide takken. Het is beter zo.
Wel of geen boom op mijn balkon dit jaar? Ik ben er nog niet uit.
’s Avonds om een uur of acht schieten, kort achter elkaar, drie vuurpijlen de lucht in. In Parkwijk, schat ik. In duizenden kleine fonkelende sterretjes spatten ze uiteen tegen de koude decemberhemel.
Zet ik dit jaar weer een kerstboom neer? Versierd met lichtjes, op m’n balkon? Maar voor wie? Geen idee hoe vaak ik thuis zal zijn, de laatste avonden van dit jaar. De avonden, hmmm... Reve.
Daarna ging hij bij de kachel zitten en dacht na. ‘Ik wil een kerstboom zien', dacht hij, ‘bij Victor is er een, dat weet ik zeker.’ Hij bleef enige uren zitten en schakelde de radio in. Op de middengolf vond hij geen muziek, die hem beviel en de lange kraakte, maar op de korte golf vond hij een Pools station, dat marsliederen uitzond.
De boom op de Grote Markt is wederom mooi dit jaar. Hij komt uit Olpe, in het Sauerland. Volgens Z. schuilt er een immens triest verhaal achter het feit dat die boom nu hier staat. Ik geloof dat liever niet. Ik was er juist vanuit gegaan dat de kinderen van die Sauerlandse tuin, waar deze reus stond, op een kwade dag zeker en vast vermorzeld zouden zijn geworden onder het gewicht van zijn enorme stam als we hem niet op tijd daar hadden weggehaald. Ze zouden nog dagen hebben moeten zoeken naar die kleintjes tussen de weelderig begroeide takken. Het is beter zo.
Wel of geen boom op mijn balkon dit jaar? Ik ben er nog niet uit.
maandag 8 december 2008
zaterdag 6 december 2008
Vervolg...
Net nu ik mijn brievenbus listig had geprepareerd, en deze column op de eerste stadspagina
van HD van vandaag had geschreven...:
Krantendief
Iemand aan de Gedempte Herensingel leest nu vermoedelijk deze column terwijl hij níet heeft betaald voor de krant die hij in z’n handen heeft. De heeft hij namelijk uit míjn brievenbus, beneden in onze centrale hal, gepikt. Dat doet hij of zij al weken. Uitsluitend op zaterdag. Aanvankelijk verdacht ik mijn bezorger van slecht werk. Vervloekt heb ik hem. Zuchtend belde ik elke week de afdeling Lezersservice. Maar na verloop van tijd begon mijn bezorger zich tegen mijn geklaag te verweren. Eerst met een krabbeltje op de linkerbovenhoek van de dinsdagkrant, later met een hele brief die ik ingestoken in mijn Haarlems Dagblad vond. In gebrekkig maar begrijpelijk Nederlands liet hij me beleefd weten dat hij wel degelijk de krant goed bezorgde, maar dat-ie kennelijk werd gejat! Iemand had misschien een sleutel, suggereerde hij. Hij kon er niks aan doen. Hij bezorgde de krant trouw en duwde ’m goed door de gleuf. Met hoogachting! Tja, wat moest ik daar nu mee? Moest ik mijn bezorger dan voortaan om 7 uur ’s ochtends gaan opwachten? Bovendien: ik ben de enige nmet een sleutek van die bus. En mijn hand past onmogelijk door de gleuf om er een krant uit te vissen. Nam hij me nou in de maling? Hoe dan ook: de zaterdag erop was er weer geen krant. Toch maar weer bellen. Maar hij blijkt slim, mijn bezorger. En hij heeft eergevoel. Vorige week was ik vroeg beneden. Ik trof niet één, maar dríe kranten in mijn bus. Het was toen nog slechts een kwestie van een proef op de som. Ik heb er twee laten liggen. Een paar uur later was één daarvan foetsie. Mijn bezorger is een topbezorger. Ik heb een dief op de galerij.
...lag zowel vanmorgen om kwart voor 9, als om 12 uur en om half 2 'gewoon' mijn krant in de bus. Toen heb ik 'm er zelf maar uit gehaald.
(Zie voor het voorafgaande onder meer hier).
van HD van vandaag had geschreven...:
Krantendief
Iemand aan de Gedempte Herensingel leest nu vermoedelijk deze column terwijl hij níet heeft betaald voor de krant die hij in z’n handen heeft. De heeft hij namelijk uit míjn brievenbus, beneden in onze centrale hal, gepikt. Dat doet hij of zij al weken. Uitsluitend op zaterdag. Aanvankelijk verdacht ik mijn bezorger van slecht werk. Vervloekt heb ik hem. Zuchtend belde ik elke week de afdeling Lezersservice. Maar na verloop van tijd begon mijn bezorger zich tegen mijn geklaag te verweren. Eerst met een krabbeltje op de linkerbovenhoek van de dinsdagkrant, later met een hele brief die ik ingestoken in mijn Haarlems Dagblad vond. In gebrekkig maar begrijpelijk Nederlands liet hij me beleefd weten dat hij wel degelijk de krant goed bezorgde, maar dat-ie kennelijk werd gejat! Iemand had misschien een sleutel, suggereerde hij. Hij kon er niks aan doen. Hij bezorgde de krant trouw en duwde ’m goed door de gleuf. Met hoogachting! Tja, wat moest ik daar nu mee? Moest ik mijn bezorger dan voortaan om 7 uur ’s ochtends gaan opwachten? Bovendien: ik ben de enige nmet een sleutek van die bus. En mijn hand past onmogelijk door de gleuf om er een krant uit te vissen. Nam hij me nou in de maling? Hoe dan ook: de zaterdag erop was er weer geen krant. Toch maar weer bellen. Maar hij blijkt slim, mijn bezorger. En hij heeft eergevoel. Vorige week was ik vroeg beneden. Ik trof niet één, maar dríe kranten in mijn bus. Het was toen nog slechts een kwestie van een proef op de som. Ik heb er twee laten liggen. Een paar uur later was één daarvan foetsie. Mijn bezorger is een topbezorger. Ik heb een dief op de galerij.
...lag zowel vanmorgen om kwart voor 9, als om 12 uur en om half 2 'gewoon' mijn krant in de bus. Toen heb ik 'm er zelf maar uit gehaald.
(Zie voor het voorafgaande onder meer hier).
vrijdag 5 december 2008
Speedsint
Geen tijd én geen kinderen, maar toch verknocht aan de Sint? Doe aan Speedsinterklazen!
Evenals vorig jaar komt er vanmiddag om half 4 een groepje van ongeveer tien kinderlozen met weinig tijd bij elkaar in een café in de Haarlemse binnenstad. Ze hebben een verbond. In weerwil van zichzelf weigeren ze de Sint aan zich voorbij te laten gaan. Glimlachend, maar ook een tikkeltje nerveus, zetten ze zich gezamenlijk aan een tafel en bestellen een goed glas. Als die op tafel staat, kan de sinterklaasviering een aanvang nemen. Het feest zal zich nu in vliegende vaart ontrollen.
Er worden namen op briefjes geschreven, briefjes worden verzameld in een leeg glas, het glas gaat rond. Als iedereen een lootje getrokken heeft, is de bijeenkomst in het café alweer ten einde. Ieder gaat zijn weegs.
De tien kinderlozen zonder tijd spoeden zich nu de stad in om voor een afgesproken bedrag een cadeautje te kopen. Als dat gebeurd is, zoeken ze in supermarkt of delicattessezaak passende versnaperingen uit. Met het zweet inmiddels op de rug wordt dan naar een rustig plekje gezocht teneinde een gedicht op papier te krijgen. De rijmwoorden schieten als bezetenen door het brein. Er is nog nauwelijks tijd.
Om half 6, een luttele twee uur nadat ze elkaar in het café troffen, komen de kinderlozen zonder tijd weer bijeen - ditmaal op het thuisadres van een van hen. Cadeau, etenswaar en gedicht onder de arm. Het heerlijke avondje der Speedsinterklazen is gekomen.
Evenals vorig jaar komt er vanmiddag om half 4 een groepje van ongeveer tien kinderlozen met weinig tijd bij elkaar in een café in de Haarlemse binnenstad. Ze hebben een verbond. In weerwil van zichzelf weigeren ze de Sint aan zich voorbij te laten gaan. Glimlachend, maar ook een tikkeltje nerveus, zetten ze zich gezamenlijk aan een tafel en bestellen een goed glas. Als die op tafel staat, kan de sinterklaasviering een aanvang nemen. Het feest zal zich nu in vliegende vaart ontrollen.
Er worden namen op briefjes geschreven, briefjes worden verzameld in een leeg glas, het glas gaat rond. Als iedereen een lootje getrokken heeft, is de bijeenkomst in het café alweer ten einde. Ieder gaat zijn weegs.
De tien kinderlozen zonder tijd spoeden zich nu de stad in om voor een afgesproken bedrag een cadeautje te kopen. Als dat gebeurd is, zoeken ze in supermarkt of delicattessezaak passende versnaperingen uit. Met het zweet inmiddels op de rug wordt dan naar een rustig plekje gezocht teneinde een gedicht op papier te krijgen. De rijmwoorden schieten als bezetenen door het brein. Er is nog nauwelijks tijd.
Om half 6, een luttele twee uur nadat ze elkaar in het café troffen, komen de kinderlozen zonder tijd weer bijeen - ditmaal op het thuisadres van een van hen. Cadeau, etenswaar en gedicht onder de arm. Het heerlijke avondje der Speedsinterklazen is gekomen.
PS: Hmmm, was ondertussen zelf te laat klaar met werk voor heerlijk avondje...
maandag 1 december 2008
Dief
Er loopt een dief rond op de galerij waar ik woon. Een krantendief. Eerder berichtte ik al uitgebreid over de ergernis van het nu al weken ontbreken van een zaterdagkrant in mijn brievenbus, mijn klagen daarover bij de afdeling lezersservice van Haarlems Dagblad en de reacties daarop van mijn bezorger. Hij beweerde dat hij de krant wel bezorgde, maar dat die werd gestolen (zie hier en hier).
Afgelopen week was mijn krant steevast voorzien van de met pen neergekrabbelde mededeling 'Nr 78. Bezorgd'. Op maandag en dinsdag leek mijn bezorger zelfs met een listig systeem bezig om zijn gelijk te bewijzen. Van de voorpagina van beide kranten was rechtsboven een hoekje afgescheurd, die ik los in mijn brievenbus vond. Mocht de krant ontbreken en ik wel een hoekje aantreffen, was hij van alle blaam gezuiverd, was kennelijk zijn redenatie. Op woensdag had ik echter weer een hele krant in de bus. Ik vermoed dat hij inmiddels inzag dat zijn systeem listig was, maar geen onomstoten bewijs zou leveren. Het was afwachten tot zaterdag.
Afgelopen zaterdag was ik al vroeg wakker. En uren vroeger dan normaal toog ik naar mijn brievenbus. Ik trof er DRIE kranten aan. Nr. 78 was rijkelijk bezorgd.
Maar betekende dit ook, dat er inderdaad iemand was die de afgelopen weken mijn zaterdagkrant uit mijn brievenbus had gestolen? Om dat uit te vinden, heb ik er één mee naar boven genomen en de andere twee laten liggen. En verdomd als het niet waar is, lag er twee uur later nog maar één krant in mijn bus! Wordt vervolgd...
PS: Ik ben ondertussen heel trots op mijn krantenbezorger.
Afgelopen week was mijn krant steevast voorzien van de met pen neergekrabbelde mededeling 'Nr 78. Bezorgd'. Op maandag en dinsdag leek mijn bezorger zelfs met een listig systeem bezig om zijn gelijk te bewijzen. Van de voorpagina van beide kranten was rechtsboven een hoekje afgescheurd, die ik los in mijn brievenbus vond. Mocht de krant ontbreken en ik wel een hoekje aantreffen, was hij van alle blaam gezuiverd, was kennelijk zijn redenatie. Op woensdag had ik echter weer een hele krant in de bus. Ik vermoed dat hij inmiddels inzag dat zijn systeem listig was, maar geen onomstoten bewijs zou leveren. Het was afwachten tot zaterdag.
Afgelopen zaterdag was ik al vroeg wakker. En uren vroeger dan normaal toog ik naar mijn brievenbus. Ik trof er DRIE kranten aan. Nr. 78 was rijkelijk bezorgd.
Maar betekende dit ook, dat er inderdaad iemand was die de afgelopen weken mijn zaterdagkrant uit mijn brievenbus had gestolen? Om dat uit te vinden, heb ik er één mee naar boven genomen en de andere twee laten liggen. En verdomd als het niet waar is, lag er twee uur later nog maar één krant in mijn bus! Wordt vervolgd...
PS: Ik ben ondertussen heel trots op mijn krantenbezorger.
Abonneren op:
Posts (Atom)
