Ik ben, met de notulist, de enige in de raadszaal met een vast plekje die nooit wat mag zeggen. Dat is heel soms even doorbijten, maar meestal eigenlijk wel zo prettig. Dit is mijn theater, de mensen voor me treden zonder het altijd door te hebben voor mij op. Ik kijk, luister en neem mee.
Toevallig kreeg ik deze week drie foto's van mij op dat plekje. Een op de cover van het jaarverslag van de gemeenteraad (nou ja, niet echt een foto van mij, maar ik sta er wel op) en twee snapshots van oud-raadslid Arjen Overbeek, geschoten vorige week donderdag bij het afscheid van raadslid Stan Kaatee, vanuit de vensterbank.


1 opmerking:
ik ken die plek van lang geleden, hij past je goed
Een reactie posten