Oeps ziek

Oeps is ziek. Hij eet niet of nauwelijks, drinkt daarentegen drie keer meer dan normaal, kijkt versuft uit zijn ogen, is loom en lusteloos en heeft de neiging op mijn bed te plassen. Of plassen: hij laat het lopen en blijft er vervolgens in liggen.
De slaapkamer blijft dus voorlopig dicht.
Oeps wordt volgende maand negen en dat is veel te jong om zo ziek te zijn. De dierenarts heeft afgelopen week, op basis van bloedonderzoek, vastgesteld dat zijn nieren nog maar gedeeltelijk functioneren. Dat is geen goed teken.
Hij heeft pilletjes nu, die ik twee keer daags achter in zijn keel moet gooien. Dat lukt wel.
Ik maak me meer zorgen over het feit dat ik ‘m niet aan het eten krijg. Hij is akelig mager aan het worden. Het speciale voer dat ik op aanwijzing van de arts voor hem heb gekocht, gaat er niet in. In geen van de smaken of varianten.
Vijftig gram brokjes zou hij per dag ongeveer moeten eten. Hij haalt nog geen kwart.
Dit weekend ben ik een paar keer voor hem gaan zitten om de brokjes dan maar één voor één aan hem te voeren. Door ‘m er nu eens één uit mijn hand te laten eten, dan weer één speels voor zijn neus te gooien. Na een kwartier heeft hij er acht op. En dan geeft hij het op. Wie zelf een kat heeft weet hoeveel acht brokjes zijn op vijftig gram. Maar acht brokjes zijn ook acht brokjes, dus ik zal dit ritueel wel blijven herhalen.
‘Je moet eten, man’, hou ik ‘m maar steeds voor. Dan kijkt hij me aan, sukkelt zich naar zijn drinkbak en neemt wat water.