Ze was niet echt in beste staat meer, mijn Azor Opoefiets van zeven jaar oud. Regen en wind hadden flink hun werk gedaan. Pure laksheid als het gaat om onderhoud deed de rest.
Zo was het achterspatbord dusdanig weggeroest dat die sinds een week vervaarlijk los hing. Het achterlicht, dat het al twee jaar niet meer niet deed, viel er vorige week woensdag zelfs spontaan af. Al langere tijd lag om de haverklap mijn ketting eraf, wat ik ook bijstelde of aandraaide.
Eigenlijk was alleen de bel héél goed. De grote ding-dong bel werd steevast bij de minste hapering vervangen en werd zo vanzelf de vlag op de spreekwoordelijke modderschuit.
Ik was al op zoek naar een nieuwe fiets, en het enige dat me tegenhield was dat wat ik op internet als geschikte opvolger had gevonden, niet in Haarlem te koop is.
Maar goed, maandagnacht is mijn oude, zwaar verwaarloosde Azor gepikt. Pal voor mijn huis. Wie doet nou zoiets, vroeg ik me om meer dan één reden af...
Ze is weg. Er zal nu gauw een nieuwe komen en die zal een stuk probleemlozer fietsen. En tóch vind ik dit een lullige manier om afscheid van haar te nemen.
Op mijn eettafel ligt haar kapotte achterlicht, dat ik om onduidelijke redenen nog even had bewaard.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten