Ik kreeg vandaag de uitslag van in totaal vier onderzoeken die ik sinds november heb gehad vanwege het feit dat ik al een tijd voortdurend moe ben.
Het probleem blijkt te zitten in een te lang gehemelte en daardoor weinig ruimte achterin mijn keel. Die slaat daardoor 's nacht regelmatig dicht, waardoor ik geen lucht meer krijg en vervolgens bewust dan wel onbewust 'wakker' word.
Er zijn nu twee opties: de rest van mijn leven met een speciaal masker slapen.. Of een operatie, waarbij ze een deel van mijn gehemelte wegsnijden. Au, dat laatste lijkt me pijnlijk. Herstel: de arts heeft me verzekerd dat dat zeer pijnlijk is. Of het ook zou helpen kon hij me met iets minder zekerheid bevestigen. Maar ik denk dat dat 'm wel wordt.
Nou ja, dichter bij een ervaring als diepzeeduiker/ruimtevaarder ben ik niet geweest tot nu toe :-)
Ondertussen meldt het Fonds Psychische Gezondheid dat 'ook de lente voor velen zorgt voor depressie'. En voor lentemoeheid. De lente begon afgelopen zondag, toch? Welnu: totaal geen last van gehad! Gisteren en vandaag trouwens ook niet. Zo'n Fonds toch... Moe van de lente...
2 opmerkingen:
Shit zeg, dat heb jij weer... Nu ben ik ook behoorlijk moe en die lentedepressie klinkt mij als muziek in de oren... Het heeft een naam, ik ben in mijn somberheid van de afgelopen weken geen uitzondering. Ik ben gewoon naadloos van mijn, door de herfstdepressie voorafgegane winterdepressie in de lentedepressie geschoten! Het wachte is op de zomer, dan heb ik geen excuus meer.....
wachteN, bedoelde ik eigenlijk
Een reactie posten